|
|
23-08-2008, 06:43 PM
|
|
Tiếp Nháºp Ma Äạo
|
|
Tham gia: Aug 2008
Äến từ: Xứ Dừa
Bà i gởi: 364
Thá»i gian online: 1 tuần 0 ngà y 7 giá»
Thanks: 116
Thanked 4 Times in 3 Posts
|
|
ChÆ°Æ¡ng 6
M ối tình không cân sức giữa tôi vá»›i nhá» Hồng có lẽ là sai lầm duy nhất của tôi năm lá»›p mÆ°á»i. Sau vụ đó, tôi thá» không thèm nhìn mặt bất cứ đứa con gái nà o trong lá»›p. Tôi vốn không Æ°a tụi con gái, nhá» Hồng cà ng khiến tôi thù tụi nó táºn xÆ°Æ¡ng tủy.
Dạo trÆ°á»›c, hồi tôi còn táºp tá»…nh là m thÆ¡, Ngữ có Ä‘á»c cho tôi nghe câu ca dao "ChÆ°a chồng Ä‘i dá»c Ä‘i ngang. Có chồng cứ thẳng má»™t Ä‘Ã ng mà đi". Äó là lá»i ngÆ°á»i mẹ dạy con gái. Tôi là con trai, tôi cÅ©ng... chÆ°a có chồng, nhÆ°ng tôi tuân thủ lá»i dạy đó răm rắp. Má»—i ngà y, từ nhà đến trÆ°á»ng và từ trÆ°á»ng vá» nhà , tôi cứ "thẳng má»™t Ä‘Ã ng mà đi", không thèm trông ngang liếc dá»c. Thấy con gái, mặt tôi trÆ¡ ra, chỉ thiếu má»—i chuyện lần trà ng hạt và niệm "Nam mô, bần tăng là kẻ tu hà nh" nữa thôi.
Nhá» sống khổ hạnh nhÆ° váºy, tôi dần dần quên Ä‘i mối háºn tình năm nà o. Năm lá»›p mÆ°á»i trôi qua êm ả, thái bình. Tôi đã là m đúng lá»i dặn dò của ba tôi "đừng yêu Ä‘Æ°Æ¡ng nhăng cuá»™i". Chuyện nhá» Hồng là chuyện "thÆ°Æ¡ng chÆ¡i" chẳng đáng kể là m gì. Tôi coi nó nhÆ° là ... đất sét!
Năm lá»›p mÆ°á»i má»™t bắt đầu bằng má»™t sá»± gia tăng sÄ© số. Nhá» Gia Khanh ở đâu ngoà i Há»™i An chạy vô, nháºp và o lá»›p tôi. Äám con gái tăng lên mÆ°á»i ba mống. NhÆ°ng mÆ°á»i ba hay má»™t tỉ ba trong trÆ°á»ng hợp nà y đối vá»›i tôi chẳng có ý nghÄ©a gì. Tất cả chỉ là con số không to tÆ°á»›ng.
Chỉ có tụi thằng Ngữ là xôn xao. Ngay hôm đầu tiên Gia Khanh xuất hiện, Ngữ đã trầm trồ:
- Trá»i, con bé dá»… thÆ°Æ¡ng ác!
Hòa lé buông thõng một câu:
- Tiên giáng trần!
Nghị Ä‘iá»m đạm hÆ¡n. Sau má»™t hồi trầm tÆ°, nó phát biểu vá»›i vẻ lo âu:
- Nguy rồi! Sao chổi Halley xuất hiện! Năm hạn đã tá»›i! Huynh đệ tÆ°Æ¡ng tà n! Tránh sao khá»i cảnh nồi da xáo thịt!
Hòa liếc Nghị:
- Äá»c thần chú gì đó mà y?
Còn Ngữ thì nhăn mặt:
- Nói gì thì nói đại ra cho rồi, cứ bà y trò máºt mã hoà i!
Bá từ đầu đến giá» ngồi im không tham gia và o câu chuyện, bá»—ng báºt cÆ°á»i ha hả:
- Thằng Nghị nó nói váºy mà tụi mà y không hiểu, chứng tá» tụi mà y bị em Gia Khanh "há»›p hồn" nên đầu óc mụ mẫm hết rồi!
Bị xỠxiên, Ngữ nổi cáu vặc lại:
- Chứ mà y thì sao? Mà y có hiểu gì không?
Bá thản nhiên:
- Sao lại không hiểu! Thằng Nghị nó và em Gia Khanh nhÆ° sao chổi Halley, má»—i lần xuất hiện là đem lại tai há»a...
Hòa lé vá»t miệng:
- Tai há»a gì?
Bá cÆ°á»i hì hì:
- Thì tai há»a thằng Nghị nói đó! Huynh đệ tÆ°Æ¡ng tà n! NghÄ©a là vì già nh nhau ngÆ°á»i đẹp, mà y và thằng Ngữ sẽ đánh nhau u đầu sứt trán, đứa và o nhà thÆ°Æ¡ng, đứa và o nhà ... xác!
Hòa bĩu môi:
- Xì! Là m gì có chuyện đó!
Bá gục gặc đầu:
- Ừ, để rồi coi!
Rồi Bá quay sang tôi, xuýt xoa:
- NhÆ° thằng Khoa váºy mà khá»e. Suốt Ä‘á»i giữ lòng thanh tịnh, không để nữ sắc quấy rầy, ăn ngủ Ä‘iá»u Ä‘á»™, há»c hà nh tiến bá»™, cha mẹ vui mừng, bạn bè mến má»™...
- Thôi, thôi, đủ rồi mà y! - Tôi vá»™i vã cắt ngang - Tao khá»i cần mà y là m thÆ¡ tán dÆ°Æ¡ng "công đức" tao nữa!
Bá trợn mắt:
- À, tao khen mà y mà mà y không cho hén! Äược rồi, để hôm nà o tao xúi em Gia Khanh quyến rÅ© mà y, xem mà y có tu thà nh chánh quả được không!
Nghe váºy, Hòa nhảy dá»±ng lên:
- Äừng! Mà y đừng có chÆ¡i ác nhÆ° váºy! Thằng Khoa tu luyện mấy nghìn năm nay rồi, nó sắp thà nh Pháºt, mà y đừng có "hại" nó! Có muốn "hại" thì mà y "hại" tao đây nè! Mà y cứ xúi em Gia Khanh quyến rÅ© tao Ä‘i, tao chịu tất!
Bá nhìn Hòa, lắc đầu hắng giá»ng:
- Cỡ nhÆ° mà y, có muốn "hại" cÅ©ng không ai thèm "hại"! Mắt mà y so le, nhìn đâu tráºt đó, Ä‘i vá» nhà còn sai địa chỉ, ai mà dám trao thân gởi pháºn cho mà y! Mà y có nhìn đắm Ä‘uối em Gia Khanh suốt buổi, em cÅ©ng sẽ tưởng mà y Ä‘ang "thôi miên" con Hồng "chà -và " ngồi cạnh, là m sao em bắt được "tÃn hiệu" của mà y!
Hòa tức muốn nổ đom đóm mắt. Nó nghiến răng ken két và thu nắm tay lại dứ dứ trước mặt:
- Nè, nè, mà y đừng có bôi bác thằng bạn quý của mà y nghe chÆ°a! Mắt tao là mắt lé, nhÆ°ng thuá»™c diện... lé kim, dá»… thÆ°Æ¡ng hết biết! Tụi con gái thÆ°á»ng kháo nhau "nhất mắt lé kim, nhì má đồng tiá»n". Mà y là "giáo sÆ°" mà mà y cóc biết gì hết!
Nghe Hòa ca tụng nhan sắc mình, Ngữ húng hắng ho:
- Thằng Hòa nói đúng! Thằng Bá là thằng có đôi mắt bình thÆ°á»ng, giống nhÆ° thiên hạ, chẳng có gì đặc biệt nên nó tức nó ghen tị vá»›i thằng mắt lé.
Biết Ngữ chÆ¡i xá» mình nhÆ°ng Hòa phá»›t lá». Nó tỉnh bÆ¡ triết lý:
- Äá»i là váºy! Tao cÅ©ng chẳng thèm chấp là m gì!
Mặc dù Hòa nói chẳng thèm chấp nhÆ°ng tôi biết nó tức Bá lắm. NhÆ°ng trong chuyện tình táºp thể nà y, Bá có vẻ nhÆ° muốn đứng ngoà i nên Hòa chẳng tìm ra cá»› để cà khịa đối thủ. Nó Ä‘Ã nh phải dằn mặt Bá bằng cách ra sức chứng minh sá»± duyên dáng và tÃnh hiệu quả của đôi mắt lé kim được thÆ°Æ¡ng đế Æ°u ái ban cho kia.
Thế là kể từ hôm đó, gặp Gia Khanh đâu là Hòa láºp tức Ä‘Æ°a mắt tống tình. Trên Ä‘Æ°á»ng Ä‘i, trÆ°á»›c cổng trÆ°á»ng và trong lá»›p há»c, há»… có dịp là Hòa phát tÃn hiệu vá» phÃa đối phÆ°Æ¡ng. Äôi mắt nó hoạt Ä‘á»™ng không mệt má»i, hệt nhÆ° Ä‘Ã i truyá»n hình phát sóng.
Bá cÆ°á»i thầm và o tai tôi:
- Tao đã nói rồi mà nó không chịu nghe. Bá»™ pháºn thông tin liên lạc của nó đã bị há»ng, không xà i được. Äể mà y coi, nó có phát sóng cả Ä‘á»i cÅ©ng cóc có ăng-ten nà o bắt được.
Quả nhÆ° lá»i Bá nói, tôi thấy thằng Hòa "pha" suốt má»™t tuần nhÆ°ng nhá» Gia Khanh là m nhÆ° chẳng "ăn đèn". Nó cứ tỉnh khô. Tháºm chà nó còn không biết có ngÆ°á»i Ä‘ang để ý nó.
Tụi tôi để yên cho thằng Hòa hoạt động đúng bảy ngà y. Qua ngà y thứ tám, Bá bắt đầu trêu:
- Sao mà y? Mấy bữa nay tao thấy mà y bắn tia la-de veo véo, trái tim em đã mẻ miếng nà o chưa?
Hòa chưa kịp đáp, Ngữ đã khịt mũi:
- Thằng Bá nà y há»i lạ! Bánh Ãt có Ä‘i thì bánh qui có lại chứ! Nó nhìn em muốn rách võng mạc, lẽ nà o em chẳng Ä‘á»™ng lòng!
Thoạt đầu, Hòa tÃm mặt định phản đòn, nhÆ°ng sau thấy mình bị kẹt giữa hai gá»ng ká»m, nó biết há»… nhúc nhÃch là bị Ä‘áºp phủ đầu ngay. Nó Ä‘Ã nh nuốt giáºn, chống chế:
- Muốn "đánh đổ" má»™t em nhÆ° em Gia Khanh phải... trÆ°á»ng kỳ kháng chiến. Tao má»›i ra tay có má»™t tuần, chÆ°a hết thá»i kỳ chạy rô-Ä‘a, bảo em đầu hà ng liá»n sao được!
Nghị ngồi cÆ°á»i mÃm chi:
- Thế mà y định "trÆ°á»ng kỳ" đến bao giá»?
Hòa ngần ngừ:
- Ãt ra cÅ©ng phải đến... cuối năm há»c.
Bá nheo mắt:
- Là m gì lâu dữ váºy?
- Thì đã bảo "trÆ°á»ng kỳ" mà lại!
Hòa vừa đáp vừa cÆ°á»i há» há».
Tôi không biết từ nay cho đến cuối năm, thằng Hòa sẽ Ä‘i theo con Ä‘Æ°á»ng đặc biệt nà o để len lá»i và o trái tim của Gia Khanh. Chứ hoạt Ä‘á»™ng "phát sóng" thì kể từ hôm bị bạn bè trêu chá»c, nó đã tạm ngÆ°ng... vô thá»i hạn. CÅ©ng có thể nhìn lâu má»i mắt, mà chẳng được tÃch sá»± gì, nó không buồn khai thác Æ°u thế "lé kim" của nó nữa.
Trong khi Hòa lui vá» thế thủ, tạm thá»i án binh bất Ä‘á»™ng để nghÄ© kế, thì nhà thÆ¡ Nguyá»…n Văn Ngữ bắt đầu mở chiến dịch.
TrÆ°á»›c nay, lá»›p tôi có bao nhiêu con gái thì Ngữ thÆ°Æ¡ng hết bấy nhiêu. Bây giá» thêm đứa thứ mÆ°á»i ba, Ngữ đòi thÆ°Æ¡ng luôn cho đủ bá»™, cÅ©ng chẳng có gì là lạ. Tôi chỉ ngạc nhiên ở chá»— từ trÆ°á»›c đến giá» Ngữ thÆ°á»ng rêu rao đối vá»›i tụi con gái trong lá»›p nó chỉ thÆ°Æ¡ng chÆ¡i nhÆ°ng lần nà y thì tôi e rằng nó... thÆ°Æ¡ng tháºt.
XÆ°a nay, dÆ°á»›i các bà i thÆ¡, bao giá» Ngữ cÅ©ng Ä‘á» tên tháºt. NhÆ°ng lần nà y, Ngữ phá lệ. Nó chá»n má»™t bút hiệu má»›i: Thanh KhÆ°Æ¡ng. Khi bà i thÆ¡ "Từ Ä‘á»™ em vá»" của Thanh KhÆ°Æ¡ng xuất hiện trên mặt báo, cả lá»›p láºp tức xôn xao. Äá»c bà i thÆ¡ tá» tình trắng trợn đó, đứa nà o cÅ©ng biết tác giả của nó muốn rao bán trái tim của mình cho Gia Khanh. Ngữ viết:
Từ Ä‘á»™ em vá», sầu đã lại
Lòng tôi mơ mãi bóng hình em
Tình tôi năm trước còn hoang vắng
Em đến, mùa xuân Ä‘áºu xuống thá»m...
Bà i thÆ¡ nói bóng gió, nhÆ°ng ý nghÄ©a lại quá lá»™ liá»…u, khá» khạo nhÆ° tôi Ä‘á»c thoáng qua đã biết, huống gì những bá»™ óc vÄ© đại nhÆ° Nghị hoặc "giáo sÆ°" Bá. Äã váºy, thằng Ngữ còn sợ Gia Khanh không hiểu "thông Ä‘iệp" của nó, nó "đóng dấu" thêm cái bút hiệu Thanh KhÆ°Æ¡ng lên bà i thÆ¡ má»™t cách sá»— sà ng.
DÄ© nhiên má»i ngÆ°á»i Ä‘á»u biết nhà thÆ¡ Thanh KhÆ°Æ¡ng Ä‘ang "thÆ°Æ¡ng Khanh" nhÆ°ng không ai Ä‘oán ra Thanh KhÆ°Æ¡ng là đứa liá»u mạng nà o. Ngữ chÆ¡i kế "kim thiá»n thoát xác", bên cạnh bà i thÆ¡ bốc lá»a của Thanh KhÆ°Æ¡ng, nó đăng má»™t bà i khác của nhà thÆ¡ Nguyá»…n Văn Ngữ tả cảnh mùa xuân chim ***c.
Cả khối đứa bị lừa. Giá» ra chÆ¡i, tụi nó cứ túm tụm lại vá»›i nhau truy tìm lý lịch của tên bợm Thanh KhÆ°Æ¡ng. Äám con gái thì xúm xÃt chá»— hai dãy bà n đầu, thì thầm to nhá» và chốc chốc lại cÆ°á»i rúc rÃch. Tôi liếc Gia Khanh, thấy nó ngồi gục đầu trên bà n. Chắc tụi con gái trêu nó dữ lắm! Tôi áy náy nhủ thầm và lần đầu tiên trong Ä‘á»i tôi cảm thấy lòng mình nao nao.
Ngà y hôm sau, vừa và o lá»›p, tôi đã Ä‘á»c thấy trên bảng lá»i rao "tìm trẻ lạc" không biết đứa nà o nghịch ngợm "tÆ°Æ¡ng" lên. Cả lá»›p Ä‘ang xúm Ä‘en xúm Ä‘á» trÆ°á»›c tấm bảng, cÆ°á»i nói ầm Ä©.
Tôi bÆ°á»›c lại gần, tò mò Ä‘á»c: "Bé trai Thanh KhÆ°Æ¡ng, mÆ°á»i bảy tuổi, bị bệnh si tình, nhát gan, hà nh Ä‘á»™ng lén lút, Æ°a sá» dụng tên giả, Ä‘i lạc sáng thứ bảy tuần rồi. Khi ra Ä‘i, ở trần mặc quần... xà lá»n, đặc Ä‘iểm nháºn dạng: ốm o, gầy mòn, ngÆ°á»i đầy ghẻ, ai thấy ở đâu, xin dẫn vỠđịa chỉ sau đây: nhóm nữ sinh 11C trÆ°á»ng trung há»c Sao Chổi, sẽ có háºu tạ".
Tôi vừa Ä‘á»c vừa cÆ°á»i bò. Tôi nghi thằng Bá là tác giả của lá»i rao tinh quái trên. Giá»ng Ä‘iệu khôi hà i Ä‘á»™c địa nà y Ä‘Ãch thị là giá»ng của nó. Cái thằng, nó viết chuyện vui cÆ°á»i thì dở mà viết những Ä‘iá»u nhảm nhà chá»c phá thiên hạ, nó lại viết trÆ¡n tru quá xá!
Tôi há»i Bá, Bá nháºn ngay:
- Ừ, tao viết. Tao chá»c cho nó ra mặt.
Tôi cÆ°á»i:
- Mà y chá»c kiểu đó, nó trốn luôn chứ sức mấy nó dám ra mặt.
Bá ngẩn ngÆ°á»i ra:
- Ừ hén, tao quên khuấy Ä‘iá»u đó!
Rồi nó tặc lưỡi há»i tôi:
- Thanh Khương là đứa nà o mà y biết không?
Tôi lắc đầu:
- Không.
Bá nhìn tôi vẻ nghi ng:
- Xạo Ä‘i mà y! Mà y là há»a sÄ© trình bà y, sao mà y không biết?
Tôi gãi đầu:
- Thì tao chỉ trình bà y thôi! Là m sao tao biết nó là đứa nà o!
Bá hừ mũi:
- Äá»c bản thảo, mà y phải nháºn ra nét chữ của ai chứ! - Rồi nó thình lình há»i - Thằng Ngữ phải không?
Bá chÆ¡i đòn trấn áp tinh thần. Nó Ä‘á»™t ngá»™t "Ä‘á»™p" má»™t phát khiến tôi sững sá» mất mấy giây. NhÆ°ng tôi kịp trấn tÄ©nh. Khi Ä‘Æ°a bà i thÆ¡ "Từ Ä‘á»™ em vá»" cho tôi nắn nót chép lên báo, Ngữ đã dặn dò cẩn tháºn. Nó còn bắt tôi thá» sẽ không hé môi vá»›i bất cứ ai vá» thân thế và tiểu sá» tác giả. Vì váºy, dù Bá Ä‘oán ngay ***c, tôi vẫn phải giả bá»™ đần Ä‘á»™n:
- Tao đã nói tao không biết mà ! Bản thảo đánh máy chứ đâu phải chép tay mà tao nháºn ra nét chữ!
Bá tưởng tôi đần Ä‘á»™n tháºt. Nó gáºt gù:
- Äược rồi! Tao sẽ há»i thằng Ngữ!
NhÆ°ng Ngữ cÅ©ng chối biến. TrÆ°á»›c sá»± dò há»i của Bá, Ngữ ngÆ¡ ngác:
- Tao đâu có biết. Tụi nó gá»i bà i cả xấp, là m sao tao biết đứa nà o vô đứa nà o!
Rồi Ngữ nhún vai, nói thêm:
- NhÆ°ng dù có biết Thanh KhÆ°Æ¡ng là ai, tao cÅ©ng không thể tiết lá»™ vá»›i mà y được. Äó là nguyên tắc nghá» nghiệp.
Thấy Ngữ ra vẻ trịnh trá»ng, lại Ä‘em "nguyên tắc" ra hù mình, Bá tức lắm. Nó bÄ©u môi:
- Thôi Ä‘i mà y Æ¡i! Mà y đừng có là m bá»™ bà máºt! Tụi tao biết tá»ng Thanh KhÆ°Æ¡ng là đứa nà o rồi!
Ngữ giáºt nảy ngÆ°á»i. NhÆ°ng nó cố giữ vẻ thản nhiên:
- Äứa nà o?
- Mà y chứ ai?
Vừa nói, Bá nhìn đối thủ lom lom. NhÆ°ng Ngữ đóng kịch tháºt tà i. Nó khinh khỉnh:
- Tao mà thèm là m thơ cho nhỠGia Khanh!
- Mà y đừng có là m bá»™! - Bá cÆ°á»i khẩy - Ai mà chẳng biết mà y chuyên môn là m thÆ¡ cho tụi con gái!
Ngữ hắng giá»ng:
- Tao là m thÆ¡ cho tất cả má»i đứa, nhÆ°ng vá»›i nhá» Gia Khanh thì không!
Bá há»i, giá»ng nghi hoặc:
- Sao váºy? Mà y lúc nà o cÅ©ng khen em rối rÃt kia mà !
Ngữ gáºt gù:
- Khen là một chuyện, còn là m thơ là một chuyện khác!
- Tao không tin! - Giá»ng Bá khăng khăng.
Ngữ lạnh lùng:
- Tin hay không, tùy mà y! TÃnh tao không thÃch già nh giáºt. Thằng Hòa đã nhảy vô, tao không muốn **ng Ä‘á»™ vá»›i nó.
- À, hóa ra váºy! - Bá gục gặc đầu - Thì ra mà y sợ lá»i tiên tri của thằng Nghị sẽ ứng nghiệm!
Ngữ quên bẵng câu chuyện bữa trước. Nó nhìn Bá, ngạc nhiên:
- Lá»i tiên tri nà o?
Bá cÆ°á»i há» há»:
- Mà y mau quên quá! Hôm trước thằng Nghị chẳng đã nói nếu cuộc "chiến tranh tình cảm" xảy ra giữa hai đứa mà y thì thằng Hòa sẽ đi nhà thương, còn mà y sẽ đi nhà xác là gì!
Bị Bá hoạnh há»e má»™t hồi, Ngữ đã bá»±c mình. Bây giá» lại bị "xá»" thêm má»™t câu, Ngữ sầm mặt "hứ" má»™t tiếng và quay lÆ°ng bá» Ä‘i thẳng.
Bá nói với tôi:
- Thằng Ngữ nói mÆ°á»i tao không tin được má»™t. Cái giá»ng õng ẹo trong bà i "Từ Ä‘á»™ em vá»" rõ rà ng là cái giá»ng của nó, tao còn lạ gì, váºy mà nó cứ chối leo lẻo!
|
23-08-2008, 06:44 PM
|
|
Tiếp Nháºp Ma Äạo
|
|
Tham gia: Aug 2008
Äến từ: Xứ Dừa
Bà i gởi: 364
Thá»i gian online: 1 tuần 0 ngà y 7 giá»
Thanks: 116
Thanked 4 Times in 3 Posts
|
|
ChÆ°Æ¡ng 7
S á»± dò há»i của Bá khiến Ngữ chá»™t dạ. Nó không dám ký bút hiệu Thanh KhÆ°Æ¡ng nữa.
Trên tá» báo tÆ°ng tháng kế tiếp, cái tên Thanh KhÆ°Æ¡ng biến mất, không kèn không trống. Những ngà y tá» báo sắp ra, cả lá»›p nôn nao chá» xem lần nà y tên Thanh KhÆ°Æ¡ng lì lợm kia sẽ giở những trò lăng nhăng gì nữa. NhÆ°ng khi tá» báo được treo lên, dò tìm má»i mắt không thấy nhà thÆ¡ Thanh KhÆ°Æ¡ng tái xuất giang hồ, đứa nà o đứa nấy thất vá»ng ra mặt.
Ngữ giả vỠxuýt xoa:
- Em Thanh Khương teo rồi!
Láºp tức, má»™t đứa khác phụ há»a:
- Sau khi Ä‘á»c lá»i thông báo "tìm trẻ lạc" trên bảng, hắn trốn luôn rồi! Chắc hắn sợ bị bắt "giải giao" vá» cho em Hồng "chà -và " trị tá»™i!
Äứa vừa thốt lên lá»i "phạm thượng" kia là thằng Châu. Châu là tay trống của lá»›p, cùng ban văn nghệ vá»›i Hòa lé. Nó ngÆ°á»i ốm nhom ốm nhách mà cái miệng thì rá»™ng quá mang tai, lúc nà o cÅ©ng bô lô ba la không thua gì thằng Bá. May mà hôm tá» báo "phát hà nh", nhá» Hồng nghỉ há»c, chứ nếu không nó đã xé xác thằng Châu rồi.
Hôm đó, mặc cho tụi bạn nhao nhao bà n tán, tôi chỉ ngồi cÆ°á»i ruồi. Có lẽ ngoà i Ngữ ra, tôi là ngÆ°á»i duy nhất biết được tông tÃch của nhà thÆ¡ Thanh KhÆ°Æ¡ng quái quỉ kia. Hắn chẳng trốn Ä‘i đâu sất. Hắn vẫn xuất hiện sá» sá» trên mặt báo, trÆ°á»›c mắt má»i ngÆ°á»i. Có Ä‘iá»u, hắn Ä‘á»™i má»™t cái tên khác.
Lần nà y, Ngữ ký bút hiệu má»›i: Ngu Kha. Khi Ngữ Ä‘Æ°a bà i thÆ¡ của Ngu Kha cho tôi minh há»a, tôi nháºn ra ngay tuồng chữ của nó. Lúc đó, không hiểu sao tôi lại dại dá»™t buá»™t miệng:
- Tao thấy cái tên nà y nó đần đần là m sao!
Ngữ "Ä‘á»™p" tôi liá»n:
- Có mà y đần thì có! Cái bút hiệu thâm thúy nhÆ° váºy mà mà y dám chê!
Tôi giương mắt ếch:
- Thâm thúy chỗ nà o đâu?
Ngữ há»i lại, giá»ng ranh mãnh:
- Mà y có biết chữ Ngu Kha mang ý nghĩa gì không?
Tôi nhÃu mà y nghÄ© ngợi má»™t hồi vẫn chẳng lần ra cái ý nghÄ©a thâm thúy Ngữ giấu trong đó. Tôi chỉ thấy nó có vẻ... ngu ngu. NhÆ°ng tôi không dám nói.
- Tao chịu! - Cuối cùng, tôi lắc đầu.
Ngữ xÃch sát lại bên tôi và nó kê miệng nó và o tai tôi, thì thầm nói:
- Ngu Kha tức là Ngữ Khanh, hiểu chưa thằng ngốc!
HÆ¡i thở của Ngữ phả và o tai tôi nhá»™t quá chừng. NhÆ°ng lá»i giải thÃch của nó còn khiến tôi "nhá»™t" hÆ¡n. Tôi trố mắt, bà ng hoà ng há»i:
- Mà y dám ghép tên nhỠKhanh và o tên mà y?
Ngữ cÆ°á»i hì hì:
- Sợ gì mà không dám?
Chuyện tà y trá»i váºy mà nó bảo không sợ. Tá»± dÆ°ng tôi thấy lo giùm cho Ngữ.
- Tụi nó biết sao?
Ngữ nheo mắt, giá»ng tinh quái:
- Là m sao tụi nó biết được! Tao cắt Ä‘uôi, bá» dấu cẩn tháºn chứ có để tên tháºt đâu mà sợ! Vả lại, kỳ nà y tao đâu có giở giá»ng "anh anh em em". Tao là m thÆ¡ vá» tình thầy trò, có tà i thánh má»›i hòng Ä‘oán ra!
Dòm vẻ mặt dÆ°Æ¡ng dÆ°Æ¡ng tá»± đắc của Ngữ, tôi đâm nể nó quá xá. Hóa ra nó đã tÃnh trÆ°á»›c cả chục nÆ°á»›c Ä‘i, hệt nhÆ° các cao thủ cá» tÆ°á»›ng. Nó "bịt đầu mối" kiểu đó, đố đứa nà o lần ra nổi.
NhÆ°ng khi sá»± khâm phục lắng xuống, lòng tôi lại dáºy lên ná»—i băn khoăn. Tôi nhìn Ngữ, phân vân há»i:
- NhÆ°ng nhÆ° váºy là mà y thÆ°Æ¡ng tháºt chứ đâu phải thÆ°Æ¡ng chÆ¡i! ThÆ°Æ¡ng chÆ¡i, ai ghép tên là m chi?
Lần đầu tiên tôi thấy Ngữ lúng túng trÆ°á»›c mặt tôi. Có lẽ nó không ngá» má»™t đứa khá» khạo nhÆ° tôi cÅ©ng có khi há»i được má»™t câu cắc cá»› nhÆ° váºy. Ngữ ấp úng má»™t hồi rồi gượng gạo đáp:
- ChÆ¡i hay tháºt gì... cÅ©ng váºy thôi! Miá»…n là tao có cảm hứng để là m thÆ¡.
Cái thằng, má»›i hôm nà o đây, khi "táºp huấn" cho tôi vá» phÆ°Æ¡ng pháp sáng tác, nó ca tụng cái mô hình "thÆ°Æ¡ng chÆ¡i" hết lá»i, váºy mà bây giá», bắt đầu Ä‘iên đảo vì nhá» Gia Khanh, nó lại nói khác!
Nghe cái giá»ng tiá»n háºu bất nhất của Ngữ, tôi đâm ra ngá» ngợ nó không phải là cái thằng Ngữ trÆ°á»›c đây. Nó đã thay đổi lắm rồi. Nó không còn là Ngữ. Bây giá» nó là nhà thÆ¡ Ngu Kha.
Quả như Ngữ dự kiến, cái tên Ngu Kha không tạo nên một ấn tượng nà o. Chẳng ai mà ng để ý đến tên tiểu tốt vô danh đó. Trước đây, tụi trong lớp là m ầm ĩ vỠ"hiện tượng" Thanh Khương bao nhiêu thì lần nà y chúng tỠra thỠơ với tác giả Ngu Kha bấy nhiêu. Ngay cả thằng Bá quỉ quái cũng không hỠmảy may ngỠvực.
Tôi vá»— vai Ngữ, nịnh ná»t:
- Chúc mừng mà y!
- Chúc mừng gì? - Ngữ ngạc nhiên há»i lại.
Tôi cÆ°á»i cÆ°á»i:
- Thì chuyện bà i thÆ¡ của Ngu Kha đó. Äúng nhÆ° mà y phán Ä‘oán, chẳng đứa nà o biết Ngu Kha là mà y.
Tôi tưởng tôi khen nó, nó sẽ khoái phổng mũi. Nà o ngỠNgữ nổi dóa:
- Chúc mừng cái con khỉ! Tao đang rầu thúi ruột vỠchuyện đó đây nè!
Tôi chÆ°ng há»ng:
- Sao kỳ váºy? Tụi nó có nghi mà y đâu!
Mặt Ngữ vẫn quạu quá»:
- Thì không nghi. Cả lớp không đứa nà o nghi. Em Gia Khanh cũng không nghi nốt.
Tôi cà ng ngơ ngác:
- Váºy là tốt chứ sao! Mà y chẳng muốn váºy là gì!
- Chỉ có thằng ngốc thì má»›i muốn váºy! - Ngữ sẵng giá»ng - Còn tao, tao muốn khác!
Tôi liếm môi:
- Mà y muốn sao?
Ngữ nuốt nÆ°á»›c bá»t:
- Tao muốn cả lớp không biết nhưng riêng Gia Khanh thì... biết.
Äến đây thì tôi sá»±c hiểu. Thằng Ngữ Ä‘ang đứng nhăn nhó trÆ°á»›c mặt tôi là thằng Ngữ "thÆ°Æ¡ng thiệt", đôi lúc tôi quên khuấy Ä‘i mất, tôi cứ tưởng nó là thằng Ngữ "thÆ°Æ¡ng chÆ¡i" ngà y xÆ°a.
- À, à , thì ra váºy! - Tôi gáºt đầu và nói bằng giá»ng hiểu biết - Nếu Gia Khanh không biết Ngu Kha là mà y thì nó đâu có biết được tình ý của mà y.
Thấy tôi Ä‘á»™t nhiên sáng dạ, Ngữ mừng lắm. Nó Ä‘áºp Ä‘áºp tay lên vai tôi:
- Mà y hiểu ra vấn Ä‘á» rồi đấy! Cái bút hiệu Ngu Kha cÅ©ng giống nhÆ° con tà u váºn tải, nó chuyên chở tình cảm của tao đến vá»›i em Gia Khanh. NhÆ°ng nếu em không biết được cái ý nghÄ©a thâm trầm của hai chữ đó, coi nhÆ° tà u tao không cặp bến, nó cứ lênh đênh suốt Ä‘i ngoà i biển. Tình cảm của tao không ai tiếp nháºn, không ai bốc dỡ, nó sẽ thối rữa Ä‘i. Thế là tao sẽ... lăn đùng ra chết!
Ngữ hù tôi chết khiếp. Nó là m tôi lo âu quá chừng. Tôi hoang mang há»i lại:
- Trước đây, trong những bà i thơ thất tình của mà y, lúc nà o tao cũng thấy mà y tuyên bố là mà y sắp chết đến nơi. Nhưng rồi mà y có chết quái gì đâu!
Ngữ thở dà i:
- Hồi đó khác, bây gi khác. Hồi đó tao chỉ thÆ°Æ¡ng chÆ¡i, nên có chết cÅ©ng là chết... giỡn. Còn bây giá»...
Ngữ không nói hết câu. NhÆ°ng cái giá»ng não nuá»™t của nó khiến tôi xốn xang quá thể. Tôi chá»›p mắt:
- Váºy là m sao bây giá»?
Thấy tôi có vẻ Ä‘á»™ng lòng, Ngữ há»›n hở ra mặt. Hình nhÆ° từ nãy đến giá», nó chỉ đợi có thế. Vì váºy, tôi há»i vừa dứt câu, nó đáp liá»n:
- Chỉ có một cách!
Vừa nói, Ngữ vừa nhìn tôi bằng ánh mắt ma mãnh, tháºt khác xa vá»›i vẻ ai oán khi nãy. Tôi tò mò há»i, không biết Ngữ Ä‘ang giăng bẫy:
- Cách gì?
Ngữ hấp háy mắt:
- Mà y phải giúp tao là m cho em Gia Khanh hiểu ra Ä‘iá»u đó.
Lá»i Ä‘á» nghị của Ngữ khiến tôi kêu lên sá»ng sốt:
- Tao? Tao giúp mà y?
Ngữ thản nhiên:
- Thì váºy chứ sao?
- Mà y giỡn chÆ¡i hả Ngữ? - Tôi tiếp tục kêu lên, giá»ng vẫn chÆ°a hết thảng thốt - Là m sao tao có thể giúp mà y được? Mà y thừa biết là tao không thèm nhìn mặt tụi con gái kia mà ...
Ngữ nóng nảy cắt ngang lá»i từ chối của tôi:
- Mà y đừng có giả vá»! Mấy hôm nay tao thấy mà y "nhìn mặt" em Gia Khanh rõ rà ng. Không những "nhìn mặt" mà còn trò chuyện nữa. Tao thấy hết. Mà y đừng có hòng lấy vải thÆ°a che mắt thánh!
Tôi đỠmặt:
- Tao nói chuyện với Gia Khanh hồi nà o?
Ngữ "xì" một tiếng:
- Thôi đừng là m bộ mà y ơi! Mà y không nói chuyện với nó sao nó quay xuống chỗ mà y hoà i?
- À, - Tôi nhá»› ra - đó là nó há»i mượn tao cây thÆ°á»›c kẻ.
Trong lá»›p, nhá» Gia Khanh ngồi ngay trÆ°á»›c mặt tôi. Nó ngồi giữa nhá» Hồng và nhá» Äan Tâm. Hồi nà o đến giá», đối vá»›i tụi con gái trong lá»›p, tôi "lạnh lùng" nổi tiếng. Ngoà i biệt danh "Tam Tạng", "thánh sống" tụi thằng Bá đặt cho tôi, thỉnh thoảng tôi vẫn nghe tụi con gái kêu tôi là ... ngÆ°á»i mặt sắt. XÆ°a nay, ngÆ°á»i mặt sắt cóc thèm trò chuyện vá»›i bá»n tiểu thÆ°, ngược lại tụi nó cÅ©ng tẩy chay ngÆ°á»i mặt sắt.
Nhá» Gia Khanh má»›i chuyển vá» nên không biết "thông lệ" đó. Nó bắt chuyện vá»›i tôi tỉnh bÆ¡. Tháºt ra ná»™i dung giao tiếp chẳng có gì ghê gá»›m. Gia Khanh chỉ "tâm sá»±" vá»›i tôi toà n chuyện... mượn đồ. Thỉnh thoảng nó quay xuống chá»— tôi, há»i:
- Khoa cho Gia Khanh mượn cây thước kẻ chút nghen.
- Khoa có cục gôm không?
Tôi không hiểu sao Gia Khanh không há»i mượn những đứa ngồi kế bên tôi mà nó cứ nhè ngay tôi mà há»i. Chắc là nó thấy tôi mặt mà y hiá»n là nh, ngá» nghệch, không có vẻ gì là ... nhà thÆ¡ Thanh KhÆ°Æ¡ng, mắt cÅ©ng không chiếu "yêu khÃ" nhÆ° Hòa lé, nên nó "tÃn nhiệm" tôi chăng!
Nó há»i mượn, chẳng lẽ tôi từ chối. Tôi Ä‘Ã nh phải Ä‘Æ°a thÆ°á»›c, Ä‘Æ°a gôm cho nó. Nó há»i thứ gì, tôi Ä‘Æ°a thứ đó, mép không nhÃch má»™t tà ti. Gia Khanh không buồn quan tâm đến thái Ä‘á»™ lạnh nhạt của tôi. Nó cứ quay xuống mượn đồ của tôi hoà i. Và má»—i khi Ä‘Æ°a trả, bao giá» nó cÅ©ng mỉm cÆ°á»i thân thiện:
- Cảm ơn Khoa nghen!
Nó cÆ°á»i, chẳng lẽ tôi khóc. Thế là tôi Ä‘Ã nh phải nhe răng "hì" má»™t cái cho đúng phép lịch sá»±.
Quan hệ giữa tôi và Gia Khanh truá»›c sau chỉ có thế, mong manh và há»i hợt. Váºy mà thằng Ngữ ngồi tÃt ở bà n ***t dãy bên kia lại biết rõ mồn má»™t. Chắc và o lá»›p nó không lo há»c mà suốt buổi ngồi chong mắt theo dõi nhất cá» nhất Ä‘á»™ng của nhá» Gia Khanh.
Thấy tôi xác nháºn Gia Khanh có quan hệ "há»i-mượn" vá»›i tôi, mắt Ngữ sáng rỡ:
- Váºy là mà y thừa nháºn rồi hén?
- Thừa nháºn gì?
- Thừa nháºn mà y có nói chuyện vá»›i em Gia Khanh.
Tôi nhún vai:
- Chỉ có nó nói thôi. Còn tao, tao chỉ cÆ°á»i ruồi.
Ngữ tiếp tục gạ:
- Mà y chưa nói thì bây giỠmà y nói.
- Nói chuyện gì? - Tôi tròn mắt.
Ngữ cÆ°á»i tủm tỉm:
- Mà y há»i xem nó có biết ý nghÄ©a của bút danh Ngu Kha không?
Tôi giáºt thót:
- Thôi Ä‘i mà y! Tá»± nhiên ai lại Ä‘i há»i chuyện đó!
- Sao lại tự nhiên? - Ngữ nhướng mắt - Mà y phải nghĩ ra một cái cớ gì chứ!
- Cớ gì?
- Thì mà y nghĩ đi!
Tôi ngẫm nghĩ một hồi rồi lắc đầu:
- Tao chịu.
- Mà y dở quá! - Ngữ hắng giá»ng phê bình - Có cái cá»› cá»n con mà mà y nghÄ© cÅ©ng không ra!
Rồi nó cháºm rãi hiến kế:
- TrÆ°á»›c tiên mà y phải há»i nó đã Ä‘á»c tá» báo tÆ°á»ng của lá»›p chÆ°a. Nó bảo Ä‘á»c rồi, mà y phải há»i tiếp nó có Ä‘á»c bà i thÆ¡ của thi sÄ© Ngu Kha không. Nó bảo có. Mà y lại há»i "Thế Gia Khanh có biết Ngu Kha nghÄ©a là gì không?"...
Ngữ mÆ°u kế nhÆ° thần. Nó nói tá»›i đâu, tôi dá»ng tai tiếp thu đến đó. Theo nhÆ° kế hoạch nó vừa vạch ra thì việc tôi giúp nó cÅ©ng không đến ná»—i khó lắm. Chỉ kẹt má»™t ná»—i, trÆ°á»›c nay tôi không có thói quen trò chuyện vá»›i tụi con gái, bây giá» mở miệng há»i nà y há»i ná», tôi cảm thấy lúng túng và ngượng ngáºp là m sao! Tôi nói Ä‘iá»u đó vá»›i Ngữ. Nó không buồn để ý đến ná»—i khổ tâm của tôi, mà nghiêm giá»ng há»i:
- Há»a sÄ© chÃnh của tá» báo tÆ°ng lá»›p mình là ai hén?
Tôi không hiểu tại sao Ngữ lại há»i má»™t câu ngá»› ngẩn nhÆ° váºy. NhÆ°ng tôi vẫn trả lá»i, giá»ng không giấu vẻ hoang mang:
- Tao... chứ ai!
Vừa đáp, tôi vừa nhìn Ngữ lom lom. NhÆ°ng nó ngó lÆ¡ chá»— khác, thản nhiên há»i tiếp:
- Nhá» ai mà mà y được cất nhắc lên cái chức vụ quan trá»ng đó hén?
Tá»›i đây thì tôi biết là Ngữ muốn đòi "hối lá»™". Nó muốn chÆ¡i trò "ân Ä‘á»n oán trả". Nó muốn "hại" tôi.
- Thì nhá»... mà y. - Tôi đáp và nghe thấy tim mình nhÆ° thót lại.
Trong khi đó, mặt Ngữ tÆ°Æ¡i hÆ¡n há»›n. Nó cÆ°á»i duyên:
- Váºy đến lượt tao nhá» mà y, mà y có giúp không?
Tôi bị Ngữ "chiếu bÃ". Con tÆ°á»›ng bị xe pháo kẹp chết đứng, dòm dáo dác chung quanh thấy hết Ä‘Æ°á»ng chạy, Ä‘Ã nh rầu rÄ© gáºt đầu:
- Giúp.
Miệng tôi nói "giúp" nhÆ°ng bụng tôi chá»i thằng Ngữ tÆ¡i bá»i hoa lá. Tháºt tôi chÆ°a thấy ai "nhá» bạn" sá»— sà ng nhÆ° nó. Mà đang ở dạng "thÆ°Æ¡ng chÆ¡i", tá»± nhiên nó "chuyển hệ" qua "thÆ°Æ¡ng thiệt" là m gì cho khổ tôi không biết! Cứ Nguyá»…n Văn Ngữ nhÆ° xÆ°a nay là được rồi, tá»± dÆ°ng lại bà y đặt Ngu Kha! Dá»m Æ¡i là dá»m!
|
23-08-2008, 06:45 PM
|
|
Tiếp Nháºp Ma Äạo
|
|
Tham gia: Aug 2008
Äến từ: Xứ Dừa
Bà i gởi: 364
Thá»i gian online: 1 tuần 0 ngà y 7 giá»
Thanks: 116
Thanked 4 Times in 3 Posts
|
|
ChÆ°Æ¡ng 8
S ố thằng Ngữ là số xui. Kể từ hôm tôi hứa giúp nó, nhỠGia Khanh không quay xuống mượn đồ của tôi nữa. Gia Khanh mua một cây thước và một cục gôm. Nó kẻ rẹt rẹt. Nó gôm rà o rà o. Toà n bằng đồ của nó.
Tôi ngồi nhấp nhá»m trên ghế suốt ba ngà y, chá» Gia Khanh quay xuống để chÆ¡i trò "đố vui để há»c" theo kịch bản của Ngữ. NhÆ°ng tôi chỉ hoà i công.
Ngữ thất vá»ng ra mặt. Sốt ruá»™t theo dõi mấy ngà y liá»n, thấy tôi chÆ°a "phá»ng vấn" Gia Khanh được câu nà o, nó nhăn mặt trách móc:
- Tháºt tao chÆ°a thấy ai vô tÃch sá»± nhÆ° mà y! Chiến trÆ°á»ng gì mà im ru bà rù, không bên nà o nổ được má»™t phát súng!
Tôi thở dà i:
- Nó không quay xuống là m sao tao "nổ"? Chẳng lẽ tao bắn lén sau lưng?
Nghe tôi phân trần, Ngữ tặc lưỡi, không nói gì. Chắc nó nháºn ra nó vừa trách oan tôi.
Hai đứa lặng lẽ nhìn nhau, đầu loay hoay nghÄ© kế. Má»™t lát, Ngữ chép miệng nói, giá»ng trầm ngâm:
- Thôi, tụi mình ráng chá» thêm và i hôm nữa! Nhiệm vụ của mà y vẫn nhÆ° cÅ©. Cứ "canh" em tháºt sát, há»… em quay đầu xuống là mà y "nổ" liá»n!
Chuyện tình cảm mà thằng Ngữ nó nói nghe phát á»›n, nghe cứ nhÆ° máu chảy đầu rÆ¡i tá»›i nÆ¡i! Tôi bâng khuâng há»i lại:
- Nhỡ nó không quay xuống thì sao?
Ngữ khịt mũi:
- Em sẽ quay! Nhất định em sẽ quay! Em sẽ há»i mượn mà y má»™t cái gì đó!
Tôi trố mắt:
- Một cái gì là một cái gì? Thước, gôm bây gi nó đã có đủ, nó có cần mượn tao nữa đâu!
Ngữ vẫn khăng khăng:
- NhÆ°ng em sẽ há»i mượn má»™t cái khác! Má»™t cái gì đó!
Rồi thấy mặt mà y tôi vẫn ngÆ¡ ngÆ¡ ngác ngác, Ngữ hùng hồn giải thÃch:
- Mà y cóc hiểu tâm lý con ngÆ°á»i ta gì hết! Cái đứa nó đã không thÃch mượn đồ thì có cho và ng nó cÅ©ng không hé môi há»i mượn. Còn cái đứa có thói quen mượn đồ ngÆ°á»i khác nhÆ° em Gia Khanh thì trÆ°á»›c sau gì em cÅ©ng sẽ lại há»i mượn. Không mượn cái nà y thì mượn cái khác. Không mượn em chịu không được.
Sau khi lên lá»›p cho tôi má»™t bà i vá» "khoa tâm lý... mượn đồ", Ngữ bá» Ä‘i mất. Tôi không biết Ngữ có tin lá»i mình nói hay không, nhÆ°ng nhìn theo dáng Ä‘i thất thểu của nó, tôi Ä‘oán rằng nó chẳng phấn khởi bao nhiêu.
Tôi buồn không thua gì Ngữ. Những ngà y vừa qua đối vá»›i tôi là những ngà y trống vắng. Khi Gia Khanh quay xuống há»i mượn cái nà y cái ná», mặt tôi lầm lì nhÆ°ng bụng lại thấy vui vui. Äến khi nó là m lÆ¡, tá»± dÆ°ng tôi cảm thấy thiếu thiếu má»™t cái gì. Lần đầu tiên trong Ä‘á»i tôi trải qua má»™t cảm giác lạ lùng nhÆ° váºy. Tâm trạng thẫn thỠđó khiến tôi cảm thấy bất an quá chừng.
Gia Khanh không giống nhÆ° tụi con gái mà tôi vẫn dè chừng trÆ°á»›c nay. Nó xinh đẹp và dịu dà ng. Lại hiá»n háºu nữa. Nhìn vẻ mặt âm u của tôi, nó không quay mặt Ä‘i, nhổ nÆ°á»›c bá»t và lẩm bẩm "đồ... mặt sắt" nhÆ° những đứa khác. Nó vẫn tÆ°Æ¡i tỉnh nhÆ° không. Má»—i khi trả đồ nó còn thân ái cảm Æ¡n tôi bằng cái giá»ng ngá»t ngà o và du dÆ°Æ¡ng nhÆ° hát. Sau nà y tôi má»›i vỡ lẽ ra là Gia Khanh hát rất hay và nó nhanh ***ng trở thà nh giá»ng nữ chÃnh của ban văn nghệ lá»›p tôi.
Trong những ngà y bá»nh bồng đó, tá»± nhiên tôi đâm ra nghi ngá» những câu "châm chÃch... ngôn" trong sổ tay của tôi. Suốt mấy năm qua, tôi vẫn tin tưởng tuyệt đối và o những lá»i và ng ngá»c dà nh cho Ä‘Ã n ông đó. Váºy mà chỉ cần ba ngà y Gia Khanh không há»i mượn đồ, niá»m tin đó láºp tức lung lay nhÆ° cây non gặp bão. Bây giá», ngay cả "kinh" cÅ©ng không răn được tôi nữa. Kinh Talmud từng nói cái lưỡi Ä‘Ã n bà là má»™t trong những sai lầm khó chịu nhất của tạo hóa. TrÆ°á»›c đây, kinh dạy sao, tôi nghe váºy. NhÆ°ng từ khi sao chổi Gia Khanh xuất hiện, tôi lại nghÄ© khác: chỉ kinh sai lầm thì có, chứ tạo hóa chẳng sai lầm tà ti ông cụ nà o! Cái lưỡi của Gia Khanh là cái lưỡi tuyệt vá»i, lá»i ăn tiếng nói của nó má»›i êm ái là m sao!
Trong khi chỠđợi Gia Khanh quay xuống há»i mượn "má»™t cái gì đó", nhÆ° lá»i dá»± Ä‘oán của Ngữ, tôi tẩn mẩn lục tìm trong sách báo và vô cùng ngỡ ngà ng khi phát hiện ra vô số câu thà nh ngữ và vô số nhà thông thái không tiếc lá»i tán dÆ°Æ¡ng phụ nữ. Há» ca ngợi "kẻ thù" của tôi lên táºn mây xanh. Nà o là "Trên Ä‘á»i nà y chỉ có hai cái đẹp: phụ nữ và hoa hồng", nà o là "Phụ nữ là nhà giáo dục đầu tiên", nà o là "Phụ nữ được tạo dá»±ng nên để là m dịu sá»± hung hãn trong tÃnh cách của ngÆ°á»i Ä‘Ã n ông", ôi thôi đủ thứ! Ngay cả đại văn hà o nhÆ° ông Balzac cÅ©ng "bÆ¡m" phụ nữ hết biết: "Rung cảm, yêu, chịu Ä‘au khổ, hy sinh: những chữ nà y mãi mãi dệt nên trang Ä‘á»i của phụ nữ". Nếu phụ nữ "tuyệt diệu" nhÆ° ông nói thì đặt quách há» lên bà n thá» mà lạy cho rồi! Hẳn lòng ông nghÄ© thế nhÆ°ng ông ngại nói thẳng ra đấy thôi! Chả bù vá»›i ông Legouver! Ông nà y thì nói huỵch toẹt, không úp mở: "Bạn hãy quì dÆ°á»›i chân những ngÆ°á»i cùng phái vá»›i mẹ bạn!". Ôi, nghe ông xúi mà tôi phát khiếp!
Tôi chÆ°a há» quì dÆ°á»›i chân bất cứ má»™t đứa con gái nà o, nhÆ°ng tôi đã từng bị con quá»· Mỹ Hạnh gạt cho tôi quì dÆ°á»›i chân... bảng Ä‘en suốt má»™t buổi ê ẩm trÆ°á»›c hà ng chục cặp mắt xoi mói của bạn bè. Mối thù đó, tôi nhá»› Ä‘á»i. Và từ đó, tôi không bao giá» tưởng tượng được có má»™t ngÆ°á»i Ä‘Ã n ông nà o trên cõi Ä‘á»i nà y lại Ä‘iên khùng mở miệng Ä‘i khen ngợi phụ nữ. Hóa ra, sá»± thể không giống nhÆ° tôi nghÄ©. Những câu danh ngôn"xu nịnh" phụ nữ kia cà ng giúp tôi hiểu sâu sắc hÆ¡n câu ca dao "Ở đâu cÅ©ng có anh hùng, ở đâu cÅ©ng có thằng khùng thằng Ä‘iên". Và tôi cÅ©ng hiểu thêm rằng những nhà thông thái không phải lúc nà o cÅ©ng tá» ra thông thái. Hoặc giả, có hai loại ngÆ°á»i thông thái khác nhau. Thoạt đầu, có lẽ há» cÅ©ng Ä‘oà n kết vá»›i nhau trong má»™t khối thuần nhất và rắn chắc. Kể từ khi bá»n Ä‘Ã n bà con gái xuất hiện, bá»n nà y má»›i chia há» ra thà nh hai phe. Phe yêu, phe ghét.
Sá»± khám phá muá»™n mà ng và bất ngá» nà y khiến tôi bối rối vô kể. TrÆ°á»›c nay, tôi thuá»™c phe ghét. Năm ngoái, tôi lỡ yêu má»™t lần, cÅ©ng chỉ "yêu chÆ¡i". NhÆ°ng từ hôm Gia Khanh nháºp há»c đến nay, tôi bá»—ng nghiệm ra tụi con gái rắc rối hÆ¡n tôi tưởng nhiá»u. Không phải đứa nà o trong bá»n chúng cÅ©ng đáng ghét nhÆ° nhá» Mỹ Hạnh hay nhá» Hồng. CÅ©ng có những đứa dịu dà ng mà tụi con trai chúng tôi hoà n toà n có thể thÆ°Æ¡ng... thiệt.
NghÄ© ngợi vẩn vÆ¡ má»™t hồi, tôi chợt giáºt mình. Tôi cảm tưởng tôi Ä‘ang lây bệnh của thằng Ngữ. Mấy hôm nay, nó chuyển qua "thÆ°Æ¡ng thiệt", nó nhá» tôi giúp. Tôi giúp nó chÆ°a xong, lại Ä‘i bắt chÆ°á»›c nó, chắc má»i sá»± rối tung. NghÄ© váºy, tôi hãi quá. Tôi ra sức giữ gìn. Tôi cố dằn lòng tụng niệm. Tôi là thầy Tam Tạng. Thiên Trúc Ä‘i gần tá»›i nÆ¡i, đừng bắt tôi ná»a Ä‘Æ°á»ng "chuyển hệ" thà nh... TrÆ° Bát Giá»›i, há»… thấy con gái là mê tÃt thò lò.
Ngữ chẳng nghi ngá» gì tôi. Ngà y ngà y nó vẫn ngồi thấp thá»m quan sát tráºn địa từ xa. Nó chong mắt chá» Gia Khanh quay xuống há»i mượn tôi "má»™t cái gì đó".
Trong khi tôi Ä‘inh ninh lá»i tiên Ä‘oán của Ngữ sẽ không bao giá» xảy ra thì bá»—ng má»™t hôm, Gia Khanh há»i mượn đồ của tôi tháºt. DÄ© nhiên, nó không mượn thÆ°á»›c, mượn gôm. Lần nà y, nó há» mượn viết:
- Khoa có viết đỠkhông, cho Gia Khanh mượn đi!
Tôi Ä‘ang xà i cây viết hai mà u, mà u xanh và mà u Ä‘á». Tôi liá»n nhanh nhẹn Ä‘Æ°a cho nó, miệng kèm theo má»™t nụ cÆ°á»i tháºt tÆ°Æ¡i. TrÆ°á»›c đây, trong những trÆ°á»ng hợp nhÆ° thế nà y, tôi không bao gi cÆ°á»i. Gia Khanh há»i món gì, tôi là m thinh Ä‘Æ°a món đó, mặt lạnh nhÆ° tiá»n. NhÆ°ng lâu nay nó không quan hệ "há»i-mượn" vá»›i tôi, tôi thấy nhá»› nhá»›. Vì váºy, sáng nay vừa bắt gặp đôi mắt long lanh quen thuá»™c quay xuống, tôi nghe tim mình Ä‘áºp thình thịch và láºp tức nhoẻn miệng cÆ°á»i.
Khi Gia Khanh quay lên, tôi liếc xuống chỗ Ngữ ngồi. Nó đang nhìn tôi, nháy nháy mắt, mặt mà y rạng rỡ như hoa mùa xuân. Chắc hẳn nó vui lắm! Tội nghiệp, nó đâu có biết tôi vui hơn nó gấp tỉ lần.
Lát sau, Gia Khanh lại quay xuống. Nó trả viết cho tôi và nhÆ° thÆ°á»ng lệ, nó cảm Æ¡n tôi bằng cái giá»ng êm ái nhÆ° ru.
Còn tôi, khác vá»›i thÆ°á»ng lệ, lần nà y Gia Khanh chÆ°a kịp quay lên, tôi đã đánh bạo "nổ" trÆ°á»›c:
- Gia Khanh... nè!
Tôi thấy Gia Khanh giáºt nẩy ngÆ°á»i. Có lẽ hiện tượng "cóc mở miệng" khiến nó vô cùng sá»ng sốt. Sau má»™t thoáng bà ng hoà ng, Gia Khanh chá»›p mắt nhìn tôi và há»i bằng giá»ng ngạc nhiên:
- Khoa nói gì?
Tá»± nhiên tôi cảm thấy lúng túng. Sau má»™t thá»i gian dà i cắt đứt quan hệ vá»›i tụi con gái, bây giá» chủ Ä‘á»™ng gợi chuyện, tôi không biết phải bắt đầu nhÆ° thế nà o.
Äang bối rối, sá»±c nhá»› đến những lá»i Ngữ dặn, tôi ấp úng há»i:
- Gia Khanh đã Ä‘á»c tá» báo tÆ°á»ng của lá»›p mình chÆ°a?
Trong khi tôi Ä‘ang cố nhá»› câu há»i tiếp theo là câu gì thì Gia Khanh lắc đầu, tỉnh khô:
- ChÆ°a.
Gia Khanh là m tôi chÆ°ng há»ng. Tá» báo treo lên đã mÆ°á»i ngà y nay rồi, nó báºn chuyện gì mà chÆ°a Ä‘á»c không biết! Mà nó chÆ°a Ä‘á»c thì là m sao tôi giúp Ngữ được! Chẳng biết nói gì, tôi bần thần há»i lại:
- Gia Khanh chÆ°a Ä‘á»c tháºt à ?
- Tháºt! - Gia Khanh gáºt đầu, rồi nó chép miệng nói tiếp - Gia Khanh chỉ má»›i Ä‘á»c lÆ°á»›t qua mấy bà i thÆ¡!
á»’, váºy là được rồi! - Tôi mừng quýnh, nhủ bụng - Thằng Ngữ cÅ©ng chỉ cần có thế thôi! Và tôi sốt sắng há»i tiếp:
- Gia Khanh có Ä‘á»c bà i thÆ¡ của Ngu Kha không?
Gia Khanh không biết tôi định dẫn nó Ä‘i đến đâu nhÆ°ng nó vẫn tháºt thà đáp:
- Có. Bà i thơ viết vỠtình thầy trò chứ gì?
- Ừ.
Gia Khanh buột miệng xuýt xoa:
- Bà i thơ cảm động ghê!
Gia Khanh khen bà i thÆ¡ của Ngu Kha là m tôi tức anh ách. Tôi Ä‘ang giúp Ngữ, nhÆ°ng thấy nó sắp sá»a thà nh công, tôi lại đâm ra ghen tị, bứt rứt. NhÆ°ng đã lỡ hứa vá»›i nó, tôi phải gắng là m tròn trách nhiệm. Tôi liếm môi, há»i câu quyết định:
- Thế Gia Khanh có biết Ngu Kha là ai không?
- Là m sao Gia Khanh biết được!
Gia Khanh đáp vá»›i vẻ ngỡ ngà ng. Và chẳng hiểu nó đã rõ âm mÆ°u Ä‘en tối của bá»n tôi chÆ°a mà nó bá»—ng há»i lại, giá»ng cảnh giác:
- NhÆ°ng Ngu Kha là ai, việc đó đâu có dÃnh dáng gì đến Gia Khanh?
Tôi cÆ°á»i chúm chÃm:
- Có đấy! Tại Gia Khanh không biết đó thôi!
Rồi thấy Gia Khanh vẫn chÆ°a hiểu, tôi bèn giải thÃch:
- Chữ Kha tức là tên Khanh đấy!
- Kha sao lại là Khanh?
- Ừ, đó là tên Khanh bỠchữ "nh".
Mặt Gia Khanh thoạt á»ng Ä‘á». Tôi tưởng nó sẽ quay phắt Ä‘i. NhÆ°ng không, Gia Khanh mỉm cÆ°á»i, láu lỉnh:
- Thế còn chữ Ngu? Ngu là gì?
Tôi hắng giá»ng:
- Ngu là tên ngÆ°á»i... khác.
- NgÆ°á»i khác là ai?
Gia Khanh há»i thẳng là m tôi đâm hoảng. Mục Ä‘Ãch của cuá»™c "đối thoại" hôm nay là là m cho Gia Khanh hiểu được tình ý của Ngữ. Từ nãy đến giá», tôi phải cất công dệt từng mắt lÆ°á»›i để giăng bẫy Gia Khanh, nhÆ°ng đến khi nó rÆ¡i và o tròng rồi, tôi lại đâm ra lóng ngóng, không biết xá» lý ra sao. Thái Ä‘á»™ Ä‘iá»m tÄ©nh của Gia Khanh khiến tôi không đủ can đảm khai tên thủ phạm. Tôi Ä‘Ã nh nói vòng vo:
- Thì Gia Khanh thá» Ä‘oán coi! Lá»›p mình đâu có mấy ngÆ°á»i "ngu"!
Chá»i xá» thằng Ngữ được má»™t câu, tôi khoái lắm. Còn Gia Khanh thì không nói gì. Nó khẽ nhÃu mà y và lặng lẽ quay lên. Chắc nó Ä‘ang nát óc tìm xem cái đứa "ngu" trong lá»›p là đứa nà o!
TrÆ°a đó, trên Ä‘Æ°á»ng vá», Ngữ chạy lại bá vai tôi, rối rÃt há»i:
- Sao? Mà y nói gì với em chưa?
- Rồi.
- Mà y nói sao?
- Thì những gì mà y đã dặn.
Ngữ có vẻ sốt ruá»™t trÆ°á»›c những câu trả lá»i lừng khừng của tôi. Nó nhăn nhó:
- NhÆ°ng cụ thể là sao chứ? Mà y tÆ°á»ng thuáºt tỉ mỉ nghe coi!
Tôi liá»n "tÆ°á»ng thuáºt tỉ mỉ". Vừa nói, tôi vừa liếc Ngữ. Mặt nó căng ra nhÆ° mặt trống, cặp mắt thì thao láo, tai dá»ng lên nhÆ° tai mèo, Ä‘iệu bá»™ nom hà i hÆ°á»›c dị dạng quá chừng.
Kể đến chá»— chữ Ngu, tôi bá»—ng ngáºp ngừng. Ngữ chá»™t dạ:
- Mà y là m gì ấp a ấp úng váºy? Em có biết Ngu là tao không?
Tôi gáºt đầu:
- Biết.
- Mà y nói hả?
Tôi lắc đầu:
- Tao không nói. Tao chỉ bảo nó tự đoán lấy. Mà lớp mình thì chỉ có một mình mà y "ngu" chứ đâu còn ai "ngu" nữa!
Lâu nay, tôi luôn luôn bị "lép vế" trÆ°á»›c mặt Ngữ, bây giá» lợi dụng thá»i cÆ¡ nghìn năm có má»™t, tôi chá»i nó chÆ¡i. Tưởng Ngữ sẽ nổi khùng cá»± lại, nà o ngá» bữa nay nó hiá»n khô. Không những nó không giáºn tôi mà còn ngoác miệng ra cÆ°á»i:
- Cho mà y chá»i! Mà y cứ giúp tao táºn tình và o, rồi muốn chá»i bao nhiêu cÅ©ng được! Tha hồ!
Ngữ là m tôi kinh ngạc thá»±c sá»±. Thá»i nó còn "thÆ°Æ¡ng chÆ¡i", tôi má»›i **ng nó má»™t câu, nó nói lại mÆ°á»i câu. Bây giá» "thÆ°Æ¡ng thiệt", nó tá»± dÆ°ng từ bi bác ái quá chừng. Chẳng lẽ đó là triệu chứng của bệnh... yêu sao?
Tôi tá»± há»i và không trả lá»i được. Ngữ chắc thừa sức giải đáp, nhÆ°ng tôi không tiện há»i. Lúc nà y, Ngu Kha báºn bù đầu. Ngà y nà o nó cÅ©ng sáng tác cả chục bà i thÆ¡. Nó hút thuốc và ng tay. Tối, nó thức khuya lÆ¡ khuya lắc, tẩy tẩy xóa xóa. Sáng ra mắt nó Ä‘á» kè.
Dòm nó, tôi không hiểu rốt cuộc thì "thương thiệt" là ngu hay khôn!
|
23-08-2008, 06:45 PM
|
|
Tiếp Nháºp Ma Äạo
|
|
Tham gia: Aug 2008
Äến từ: Xứ Dừa
Bà i gởi: 364
Thá»i gian online: 1 tuần 0 ngà y 7 giá»
Thanks: 116
Thanked 4 Times in 3 Posts
|
|
ChÆ°Æ¡ng 9
H òa lé lại vùng lên.
Sau má»™t thá»i gian "bại liệt", nó bắt đầu gượng dáºy và táºp tá»…nh Ä‘i tiếp con Ä‘Æ°á»ng tình dang dở. Nó có vẻ quyết tâm thá»±c hiện lá»i hứa "trÆ°á»ng kỳ" của mình.
NhÆ°ng lần nà y, Hòa rút kinh nghiệm. Nó không dám sá» dụng tia phóng xạ của đôi mắt nó và o mục Ä‘Ãch tình cảm nữa. Nó xà i vÅ© khà cao cấp hÆ¡n: âm nhạc!
Ngay từ năm lá»›p mÆ°á»i, vá»›i chất giá»ng trầm ấm, mượt mà , Hòa đã là giá»ng ca và ng và là niá»m tá»± hà o của lá»›p tôi trong những cuá»™c thi văn nghệ toà n trÆ°á»ng. Năm nay, lại thêm Gia Khanh hát cặp vá»›i nó. Tháºt hạnh phúc hết biết!
Thoạt đầu, khi xây dựng hoạt cảnh "Trầu Cau" chuẩn bị tham gia liên hoan văn nghệ tất niên của các khối lớp, ban văn nghệ lớp tôi định "kéo" Gia Khanh và o để là m... king. Không đứa nà o biết Gia Khanh hát hò ra sao nhưng thằng Châu, trưởng ban văn nghệ kiêm đánh trống, cứ nằng nặc đòi phải "chiêu mộ" cho bằng được Gia Khanh. Theo nó, Gia Khanh không cần hát. Chỉ cần Gia Khanh đứng trên sân khấu và mấp máy môi theo những đứa khác là đạt yêu cầu "biểu diễn" rồi.
Châu là chúa ba hoa. Nghe nó lý luáºn má»™t hồi, mấy đứa kia bùi tai nghe theo liá»n. Hòa lé thì đồng ý ngay từ đầu. Nó còn tán thêm:
- Há»… Gia Khanh xuất hiện , sân khấu nó "sáng" liá»n! Tiết mục của mình Ä‘oạt giải là cái chắc!
Khi má»i Gia Khanh tham gia, dá»± định của ban văn nghệ là nhÆ° váºy. Không ngá» lúc táºp dượt, Gia Khanh má»›i hát thá» và i câu, cả đám đứng chết sững.
Hóa ra Gia Khanh hát hay tuyệt vá»i.
Giá»ng nó trong trẻo, má»m mại và truyá»n cảm đến mức sau nà y nhà thÆ¡ Ngu Kha phải là m tổng cá»™ng đến mÆ°á»i bà i lục bát và sáu bà i tứ tuyệt để ca ngợi mà vẫn cảm thấy "không lá»™t tả hết" nhÆ° tác giả bất lá»±c thú nháºn.
Thằng Châu thì chẳng cần thÆ¡ thẩn gì. Vừa nghe Gia Khanh thá» giá»ng má»™t, hai câu, nó rùng mình nức nở khen:
- Tháºt bất ngá»! Äây là tiếng hát vượt... bức tÆ°á»ng âm thanh!
Tiếp đó, ban văn nghệ xúm và o, má»—i ngÆ°á»i khen má»™t câu.
Riêng Hòa lé chẳng bình luáºn gì. Nó ngồi im trên bục gá»— lặng lẽ cÆ°á»i ruồi. Chỉ có đôi mắt nó là long lanh tinh quái. Chắc nó hiểu: dịp may đã đến!
Kể từ lúc đó Hòa lĩnh xướng bên nam, Gia Khanh lĩnh xướng bên nữ. Và cả hai bao giỠcũng đứng cặp với nhau trong những tiết mục song ca.
Khách quan mà nói, đó là đôi song ca sáng giá nhất trÆ°á»ng. Từ khi đứng chung vá»›i nhau, Hòa và Gia Khanh Ä‘em vá» cho lá»›p hết giải thưởng nà y đến giải thưởng khác.
Thà nh công vang dội đó khiến cho hầu hết thà nh viên của lớp nở mà y nở mặt. Dĩ nhiên, bên cạnh đa số hân hoan vẫn lấp ló những khuôn mặt ỉu xìu như bánh đa nhúng nước. Như nhà thơ Ngu Kha chẳng hạn.
Xem Hòa và Gia Khanh biểu diá»…n trên sân khấu, Ngữ hừ mÅ©i bình luáºn:
- Thằng Hòa nó cà giựt cứ y như khỉ mắc phong!
Thấy Hòa đứng sát rạt Gia Khanh, tôi bá»±c bá»™i không thua gì Ngữ, liá»n cay cú đế thêm:
- Nó còn **ng cả và o tay Gia Khanh nữa kìa!
NhÆ° lá»a được đổ thêm dầu, Ngữ sầm mặt rÃt qua kẽ răng:
- Äồ ma giáo!
Một lát, tôi lại kêu lên:
- Trá»i, coi cặp mắt nó kìa! Hát không lo hát, nó cứ liếc Gia Khanh hoà i!
Ngữ lại cau mặt:
- Äồ... đồ... lé kim!
Hòa không biết tôi và Ngữ Ä‘ang thi nhau chá»i nó. Nó lại nhoẻn miệng cÆ°á»i duyên và nghiêng đầu vá» phÃa Gia Khanh má»™t cách tình tứ. Tôi vá»™i bấm Ngữ:
- Trá»i Æ¡i, coi nó ngả ngá»›n chÆ°a kìa!
Ngữ nghiến răng và thu nắm tay lại. Nhưng lần nà y không tìm ra từ ngữ cay độc nà o để gán cho Hòa, Ngữ cứ cà lăm:
- Äồ... đồ... đồ...
Ngữ cứ "đồ" hoà i khiến tôi sốt cả ruột. Mãi một lúc lâu, Ngữ mới xổ được nỗi ấm ức:
- Äồ... xÆ°á»›ng ca vô loà i!
Tôi giáºt mình liếc Ngữ:
- Quan niệm đó cổ lỗ rồi mà y!
Ngữ nhún vai:
- Cổ lá»— nhÆ°ng áp dụng và o trÆ°á»ng hợp thằng Hòa thì đúng ***c! Nó lợi dụng chuyện hát há»ng để tán tỉnh em Gia Khanh. Nó là m vẩn **c sá»± thánh thiện của âm nhạc. Tao phải... móc mắt nó!
Tôi tái mặt:
- Giỡn chơi mà y!
Thấy tôi hốt hoảng, Ngữ nhe răng cÆ°á»i:
- Thì giỡn chơi chứ sao! Tao không móc mắt, nhưng tao sẽ "ngáng chân" nó. Rồi mà y coi, nó sẽ ngã nhà o!
Tôi thở phà o. Ngữ không đòi móc mắt Hòa, tôi cảm thấy yên tâm. Ngữ dá»a "ngáng chân" Hòa, tôi lại cà ng phấn khởi.
Từ ngà y được thượng đế sắp xếp đứng cạnh Gia Khanh, Hòa bắt đầu sá»a tÆ°á»›ng. Ra sân khấu, nó là m Ä‘iệu hết biết. Má»—i lần nhìn nó õng a õng ẹo, tôi thấy xốn con mắt quá chừng. Äã váºy, mặt nó lúc nà o cÅ©ng nhÆ¡n nhÆ¡n tá»± đắc, là m nhÆ° trái tim của Gia Khanh đã ở sẵn trong túi nó váºy. Äang bá»±c mình, chÆ°a nghÄ© ra cách nà o để "hại" thằng Hòa bá»—ng nghe Ngữ xung phong đòi "phá đám", tôi ủng há»™ liá»n. Mặc dù suy cho cùng, Ngữ cÅ©ng chẳng tốt là nh gì hÆ¡n Hòa. Nó trách Hòa dùng lá»i ca tiếng hát để phục vụ cho những ý đồ "hắc ám" trong khi nó lén lút sá» dụng thi ca và o những mục Ä‘Ãch cÅ©ng "hắc ám" không kém. NhÆ°ng tôi không buồn thắc mắc, vặn vẹo. TrÆ°á»›c nguy cÆ¡ Ä‘ang đến từ âm nhạc, tôi cần phải chung lÆ°ng đấu cáºt vá»›i Ngữ. Tôi nói:
- Ừ, mà y ngáng chân nó đi!
Ngữ gáºt gù:
- Tao sẽ ngáng.
Tôi không nén được tò mò:
- Mà y ngáng bằng cách nà o?
Ngữ liếm môi:
- Cách nà o à ? Hừm, dĩ nhiên là bằng... thơ.
Tôi há hốc miệng:
- Thơ?
- Thì thÆ¡ chứ sao! Äó là vÅ© khà sở trÆ°á»ng của tao mà !
Tôi vẫn chưa hết ngạc nhiên:
- Nhưng thơ là m sao "ngáng" được?
Ngữ khoát tay:
- Äược tuốt!
- Äược tuốt?
- Ừ. Tao sẽ là m thơ, ký tên Ngu Kha.
Tôi thất vá»ng ra mặt:
- Hừ! Tưởng sao! Thì trÆ°á»›c nay mà y vẫn đăng thÆ¡ của Ngu Kha váºy!
Ngữ tặc lưỡi:
- Mà y ngốc quá! Thơ đó thì ăn thua gì! Muốn "ngáng chân" thằng Hòa, tao phải đăng những bà i thơ tình thống thiết của Ngu Kha. Trước nay Ngu Kha sợ bạn bè bắt thóp nên chỉ dám "công bố" những bà i thơ vỠtình bạn, tình thầy trò hoặc những bà i tả cảnh vớ vẩn. Lần nà y Ngu Kha sẽ xuất hiện với gương mặt tình yêu.
- Mà y không sợ tụi kia biết?
Ngữ khịt mũi:
- Mặc tụi nó! Tình thế đã đến nÆ°á»›c nà y, tao Ä‘Ã nh phải liá»u. HÆ¡n nữa, em Gia Khanh đã biết Ngu Kha là tao, tao không thể câm miệng hến mãi.
Tôi nhìn Ngữ, băn khoăn:
- Nhưng liệu những bà i thơ của mà y có ngáng cẳng được thằng Hòa không?
Ngữ trợn mắt:
- Äừng **ng chạm đến tá»± ái anh em, mà y! Chẳng lẽ má»™t nhà thÆ¡ nhÆ° tao lại không có sức thu hút hÆ¡n thằng Hòa lé! Chắc chắn khi Ä‘á»c được những vần thÆ¡ tá» tình Æ°á»›t át của tao, em Gia Khanh sẽ bá» mặt thằng Hòa đứng lẻ loi má»™t mình trên sân khấu. Em sẽ chạy bổ vá» phÃa tao và thổn thức kêu lên "hỡi hoà ng tá» của lòng em, anh chÃnh là ngÆ°á»i mà em tìm kiếm bấy lâu nay...". Sau đó em sẽ âu yếm ngã và o...
Giá»ng Ngữ ná»a đùa ná»a tháºt. Ngôn ngữ của nó hồ quảng pha cải lÆ°Æ¡ng. NhÆ°ng dù nó đùa hay tháºt, lòng tôi vẫn thấy nhói Ä‘au. TrÆ°á»›c đây, thấy Hòa cặp kè vá»›i Gia Khanh, tôi rầu đứt ruá»™t. Vì váºy, khi Ngữ tuyên bố "ngáng cẳng" Hòa, tôi liá»n hăng hái a dua theo. Lúc đó tôi không kịp nghÄ© đến những diá»…n biến quá»· quái tiếp theo. Chứ nếu biết Ngữ định đẩy Hòa ra khá»i trái tim Gia Khanh để nhảy vô già nh vị trà béo bở đó, còn tôi thì nó "bố trÃ" cho đứng bên ngoà i... vá»— tay lược tráºn, thì tôi đâu vá» hùa vá»›i nó là m gì. Cà ng nghÄ© cà ng tức, không đợi cho Ngữ ba hoa hết câu, tôi cà khịa liá»n:
- Mà y bảo mà y ngáng cẳng thằng Hòa, sao Gia Khanh lại ngã? Hay là mà y ngáng lộn?
Ngữ không ngá» tôi kê tủ đứng và o miệng nó. Nó cụt hứng, quắc mắt sẵng giá»ng:
- ChÆ¡i trò gì dá»… xa nhau váºy mà y? Hay mà y là gián Ä‘iệp của thằng Hòa?
Tôi bĩu môi:
- Báºy! Tao mà thèm vá» phe vá»›i nó!
Mặt Ngữ dãn ra. Nó lấy lại vẻ tÆ°Æ¡i tỉnh, há»i:
- Váºy là mà y luôn luôn đứng vá» phÃa tao chứ gì?
Tôi gáºt đầu:
- Ừ.
Tôi "ừ" xạo mà Ngữ đâu có biết. Nó lại há»i:
- Mà y phe tao sao còn "chơi" tao?
- "Chơi" gì đâu?
- Khi nãy đó. Tao đang thao thao bất tuyệt, mà y nhảy vô miệng tao mà y ngồi... chồm hổm. Mà y là m tan vỡ giấc mơ đẹp của tao.
Thấy Ngữ chÆ°a hết giáºn dá»—i, tôi cÆ°á»i cÆ°á»i hạ giá»ng:
- Tao xin lỗi mà y. Khi nãy tao giỡn.
Ngữ nghiêm giá»ng:
- Lần sau không được giỡn nhÆ° váºy nữa nghen! Cùng phe mà giỡn kiểu gì nghe muốn... tăng huyết áp!
Tội nghiệp thằng Ngữ, nó cứ tưởng tôi là đồng minh của nó. Nó đâu có biết tôi chẳng đứng vỠphe Hòa, cũng chẳng đứng vỠphe nó. Tôi chỉ đứng vỠphe... tôi.
Từ lâu tôi đã lén lút cởi áo cà sa. Tôi đã thôi lần trà ng hạt. Tôi chẳng buồn qua Tây phÆ°Æ¡ng thỉnh kinh nữa. Nói tóm lại, tôi chán là m pháºt. Là m pháºt, suốt ngà y ngồi xếp bằng má»™t mình trên tòa sen, buồn chết được. Dạo nà y, tôi thÃch nghÄ© ngợi vẩn vÆ¡ hÆ¡n.
Những ngà y gần đây, Gia Khanh thÆ°á»ng len lá»i và o giấc mÆ¡ tôi. Tôi không biết nó lẻn và o bằng cách nà o, nhÆ°ng há»… chợp mắt là tôi thấy nó. Äây là lần thứ hai tôi mÆ¡ thấy "kẻ thù" của tôi. Lần trÆ°á»›c là nhá» Hồng. NhÆ°ng nhá» Hồng chỉ xuất hiện trong giấc mÆ¡ tôi có má»—i má»™t lần. Còn Gia Khanh thì lui tá»›i thÆ°á»ng xuyên nhÆ°... Ä‘i chợ.
Tất cả những giấc mÆ¡ vá» Gia Khanh Ä‘á»u là những giấc mÆ¡ đẹp. Khác vá»›i vẻ hung hăng của nhá» Hồng, Gia Khanh đến vá»›i tôi đằm thắm và dịu dà ng. Nó không mang theo bá»m sÆ° tá» và những chiếc nanh nhá»n. Nó cÅ©ng không tá» vẻ gì muốn ngoạm đứt đầu tôi. Nó chỉ mỉm cÆ°á»i thân thiện:
- Khoa cho Gia Khanh mượn cây thước kẻ chút nghen.
Gia Khanh là m tôi ngạc nhiên quá chừng. Tôi tròn mắt:
- Gia Khanh có thước rồi mà ?
Gia Khanh gáºt đầu:
- Ừ. NhÆ°ng Gia Khanh thÃch kẻ bằng thÆ°á»›c của Khoa hÆ¡n.
Tôi đoán mò:
- Thước của Gia Khanh bị cong hả?
- Sao Khoa biết? - Gia Khanh chớp mắt nhìn tôi.
Tôi liếm môi:
- Khoa chỉ Ä‘oán váºy thôi!
- Khoa giá»i ghê!
Vừa nói, Gia Khanh vừa cÆ°á»i chúm chÃm. Còn tôi thì mặt mà y Ä‘á» á»ng. NhÆ°ng tôi mặc kệ. Khi sung sÆ°á»›ng ai mà chẳng Ä‘á» mặt.
NhÆ°ng cây thÆ°á»›c dá»… ghét của Gia Khanh chỉ cong trong giấc mÆ¡. Sáng ra, nó thẳng trở lại. Vì váºy đến lá»›p, Gia Khanh đâu có buồn quay xuống mượn thÆ°á»›c tôi.
Bởi những lẽ đó mà tôi thÃch gặp Gia Khanh trong giấc mÆ¡ hÆ¡n. Trong những giấc mÆ¡ ma mãnh của tôi, thÆ°á»›c của nó bao giá» cÅ©ng cong, gôm của nó bao giá» cÅ©ng mất. Và tôi được dịp phÆ¡i bà y lòng hà o hiệp. Tiếc rằng trên thá»±c tế, ngÆ°á»i ta Ãt đầu tÆ° và o việc sản xuất những cây thÆ°á»›c phế phẩm và bá»n há»c trò chúng tôi lại tá» ra đứng đắn quá đáng khi không chịu đánh cắp những cục gôm của nhau.
Tất nhiên tôi không hà i lòng hoà n toà n vá» những chi tiết trong giấc mÆ¡. Chẳng hạn, Gia Khanh không bao giá» xuất hiện má»™t mình. Lúc thì nó Ä‘i vá»›i Hòa lé, lúc thì nó Ä‘i vá»›i thằng Ngữ. DÄ© nhiên, Gia Khanh không Ä‘i chung vá»›i hai tên si tình kia. Gia Khanh Ä‘i trÆ°á»›c cả mấy chục thÆ°á»›c, Hòa lẽo đẽo theo sau. Mắt nó chiếu hà o quang nhÆ° đèn pha xe hÆ¡i, sáng trÆ°ng cả... dÆ°Æ¡ng gian, địa phủ. Nhà thÆ¡ Ngu Kha cÅ©ng chẳng hÆ¡n gì. Khi Gia Khanh trò chuyện vá»›i tôi, nó đứng lấp ló tÃt đằng xa, mồm lẩm nhẩm Ä‘á»c thÆ¡.
Tôi không nghe rõ những lá»i thì thầm tha thiết của Ngữ nhÆ°ng tôi Ä‘oán nó Ä‘ang Ä‘á»c bà i thÆ¡ "Chùa HÆ°Æ¡ng" của Nguyá»…n Nhược Pháp. Hẳn là Ngữ Ä‘ang rên rỉ: "Em Ä‘i, chà ng theo sau. Em không dám Ä‘i mau. Sợ chà ng chê hấp tấp. Số gian nan không già u". Äó là đoạn thÆ¡ Æ°a thÃch của Ngữ và được nó Ä‘em ra sá» dụng thÆ°á»ng xuyên. Bao giá» cÅ©ng váºy, há»… tò tò Ä‘i sau lÆ°ng tụi con gái (tất nhiên trong trÆ°á»ng hợp vắng mặt nhá» Hồng) là Ngữ gân cổ rống lên bốn câu ác liệt đó.
Má»i khi, thấy Ngữ Ä‘á»c thÆ¡, Ä‘á»c vè chá»c tụi con gái, tôi thÆ°á»ng mỉm cÆ°á»i a dua vá»›i nó. NhÆ°ng lần nà y, mặt tôi cau lại. Không những tôi cÆ°á»i không nổi mà tôi còn muốn nhặt đá ném cho nó má»™t phát bể đầu chÆ¡i. NhÆ°ng tôi không tà i nà o tìm được lấy má»™t viên đá nhá», tháºm chà ngay cả má»™t hạt bụi cÅ©ng không. Trong giấc mÆ¡ tôi, chỉ lung linh má»™t đóa hồng tÆ°Æ¡i thắm: đóa hồng đến từ má»™t xứ sở xa xôi
|
23-08-2008, 06:46 PM
|
|
Tiếp Nháºp Ma Äạo
|
|
Tham gia: Aug 2008
Äến từ: Xứ Dừa
Bà i gởi: 364
Thá»i gian online: 1 tuần 0 ngà y 7 giá»
Thanks: 116
Thanked 4 Times in 3 Posts
|
|
ChÆ°Æ¡ng 10
N hững bà i thÆ¡ tống tình của Ngu Kha chẳng ép phê tà ti ông cụ nà o. Ngữ chẳng hất cẳng nổi Hòa nhÆ° lá»i nó quả quyết vá»›i tôi, mặc dù lần nà y nó không buồn ỡm bóng gió. Ngữ lả lÆ¡i trắng trợn:
Äầu năm em và o há»c
Lòng anh bỗng bâng khuâng
Có bao Ä‘iá»u muốn nói
Mà sao vẫn ngại ngần
Bà i thơ như chiếc lá
Má»c lên từ chồi xanh
Em là chim xứ lạ
Có hiểu tình anh không?
Khi bà i thÆ¡ của Ngữ xuất hiện trên báo tÆ°á»ng, lá»›p há»c Ä‘ang yên ả bá»—ng dáºy lên bão táp phong ba. Tụi bạn lại xúm xÃt bà n tán và thấp thoáng đây đó những ánh mắt nghi ngá», xoi mói.
Thằng Châu oang oang giữa lớp:
- Lại thêm một con thiêu thân đòi "thanh khương" nữa! Lớp mình loạn rồi!
Thằng Bá bình luáºn cay Ä‘á»™c:
- Nhà thÆ¡ Ngu Kha ngà y nay vá»›i nhà thÆ¡ Thanh KhÆ°Æ¡ng trÆ°á»›c kia hẳn là má»™t ngÆ°á»i! Tưởng nó biết Ä‘iá»u, nà o ngá» "đánh chết cái nết không chừa"!
Há»a sÄ© Vinh buồn bã:
- Ngu Kha ơi hỡi Ngu Kha.
Thương mà giấu mặt cũng như là ... không thương!
TrÆ°á»›c những lá»i chá»c ghẹo của bạn bè, Ngữ phá»›t tỉnh. Không ai biết Ngu Kha là nó, nó chẳng sợ. Nó bình tÄ©nh ngồi yên nÆ¡i cuối lá»›p, âm thầm quan sát thái Ä‘á»™ của Gia Khanh. Ngữ bảo tôi:
- Thế nà o em cÅ©ng phát tÃn hiệu trả lá»i!
NhÆ°ng Gia Khanh chẳng Ä‘á»™ng tÄ©nh gì. Tôi thấy nó cÆ°á»i nói tỉnh khô. Lần trÆ°á»›c khi nhà thÆ¡ Thanh KhÆ°Æ¡ng tấn công nó, nó còn xấu hổ gục mặt xuống bà n. Lần nà y, không hiểu sao nó trÆ¡ trÆ¡. Chắc nó đã quen mùi... tráºn mạc. Nó không thèm để ý đến những lá»i tán tỉnh nhăng nhÃt của Ngữ, tôi sung sÆ°á»›ng nhủ bụng.
Trong khi tôi hà há»ng trÆ°á»›c thất bại của Ngữ thì nó buồn thiu. Tuy nhiên, Ngữ vẫn không chịu thừa nháºn thá»±c tế cay đắng đó. Nó phân tÃch:
- Tụi con gái đứa nà o cÅ©ng váºy! Khi yêu, chúng không bao giỠđể lá»™ ra ngoà i mặt. Tình cảm của chúng kÃn đáo hÆ¡n tụi mình.
Khi thất bại trong tình yêu, ngÆ°á»i ta dá»… trở thà nh... triết gia. Có ai đó đã nói nhÆ° váºy. Câu nói thiên tà i đó hoà n toà n đúng vá»›i tình trạng hiện nay của Ngữ. Nó lý luáºn thì có vẻ sâu sắc nhÆ°ng giá»ng nói lại thiếu dõng dạc khiến tôi ngá» rằng nó không thá»±c sá»± tin và o những Ä‘iá»u nó nói. Nó không tin, là m sao tôi tin được.
HÆ¡n nữa, bà i thÆ¡ "ngáng cẳng" Ngữ vừa tung ra chỉ là m chấn Ä‘á»™ng những đứa vô can. Còn đối vá»›i thằng Hòa, vÅ© khà của Ngữ chẳng là m rụng của nó lấy má»™t... sợi lông chân, nói gì đến chuyện ngáng cho nó té. Bằng cá»› là mối quan hệ giữa Hòa và Gia Khanh cà ng ngà y cà ng tá» ra máºt thiết, bất chấp lá»i nhắn há»i não nùng của Ngữ "Em là chim xứ lạ, có hiểu tình anh không?". Hẳn là Gia Khanh không hiểu. CÅ©ng có thể nó hiểu nhÆ°ng nó chÆ¡i cái tình "vá»". Äằng nà o thằng Ngữ cÅ©ng chết, tôi khoan khoái nghÄ© thầm. Bạn bè thì bạn bè, trong cái vụ "sao chổi Halley" nà y, "chết" được đứa nà o hay đứa đó!
Ngữ "chết". NhÆ°ng còn Hòa. Thằng Hòa sống nhăn răng, mà lại sống khá»e, sống... hạnh phúc má»›i khổ cho thiên hạ chứ. Dạo nà y, nó Ä‘eo dÃnh Gia Khanh nhÆ° hình vá»›i bóng. Trên sấn khấu, nó đứng cạnh Gia Khanh đã Ä‘Ã nh. Äến khi rá»i sân khấu, bÆ°á»›c xuống... cuá»™c Ä‘á»i, can cá»› gì mà nó cứ lẽo đẽo Ä‘i theo Gia Khanh hoà i. Hòa tham lam hệt nhÆ° những ngÆ°á»i xếp hà ng già nh chá»— mua vé cải lÆ°Æ¡ng. Nó không chịu lùi bÆ°á»›c nhÆ°ng cho ai lấy má»™t phút, dù ngÆ°á»i đó là nhà thÆ¡ nhÆ° Ngữ hay là "kẻ tu hà nh" nhÆ° tôi.
Thấy Hòa Ä‘á»™c chiếm ngÆ°á»i đẹp, Ngữ gai mắt giở giá»ng cà khịa:
- Là m gì mà mà y cứ bám em Gia Khanh hoà i váºy?
Hòa khinh khỉnh:
- Tụi tao Ä‘i táºp văn nghệ, việc gì đến mà y?
Lối ăn nói trịch thượng của Hòa khiến Ngữ tái mặt. NhÆ°ng biết mình yếu thế, Ngữ Ä‘Ã nh ngáºm bồ hòn là m ngá»t. Sá»ng cổ cãi lại, Ngữ sợ bị ghép và o tá»™i trạng "ghen tị". Ghen tị thì chẳng hay ho gì. Vì váºy, Ngữ lầm lÅ©i bá» Ä‘i. Nó Ä‘i xa lắc xa lÆ¡ mà tôi còn nghe tiếng nó nghiến răng ken két.
Tôi lặng lẽ chứng kiến cuá»™c đối thoại ngắn ngủi nhÆ°ng đầy kịch tÃnh giữa hai đối thủ. Và tôi bá»—ng phát hiện ra so vá»›i âm nhạc, thÆ¡ ca chẳng là cái quái gì. ThÆ¡ ca chỉ là tép riu. Nhà thÆ¡ Ngu Kha **ng đâu há»ng đó trong khi ca sÄ© Hòa lé chẳng cần sá» dụng đến đôi mắt lé của mình vẫn chinh phục được ngÆ°á»i đẹp Halley.
Tôi vừa ghen ghét Hòa vừa ngưỡng má»™ nó. Thi sÄ©, văn sÄ©, há»a sÄ©, triết gia rốt lại chẳng bằng cái anh ca sÄ©. Ca sÄ© được lên sân khấu, được biểu diá»…n trÆ°á»›c hà ng ngà n cặp mắt, lại còn được hát... song ca. Từ giá» phút đó, tôi mÆ¡ Æ°á»›c trở thà nh ca sÄ©. Tôi thèm địa vị của Hòa. Tôi sẽ tham gia và o ban văn nghệ của lá»›p.
Quyết định xong, tôi vá»™i vã Ä‘i tìm Bá, thằng bạn thân nhất của tôi. Tôi phải há»i ý kiến nó, xem tôi có nên trở thà nh má»™t ngôi sao ca nhạc hay không.
Bá ngồi xếp bằng trên giÆ°á»ng nghe tôi nói. Nghe xong, nó khẽ đẩy cái gá»ng kÃnh trên sống mÅ©i rồi nhìn tôi chăm chăm:
- Mà y nói tháºt hay nói chÆ¡i đó?
Tôi rụt rè đáp:
- Nói tháºt.
Bá vẫn dán mắt và o mặt tôi:
- Mà y muốn trở thà nh ca sĩ?
- Ừ.
- Lý do?
Bá há»i tôi bằng cái giá»ng của công an Ä‘iá»u tra tá»™i phạm khiến tôi đâm ra lúng túng. Tôi ngáºp ngừng trả lá»i:
- Tại tao thấy tao có... máu văn nghệ.
Bá cÆ°á»i hô hố:
- Mà y có máu văn nghệ?
- Ừ, tao Ä‘oán váºy! - Tôi ấp úng đáp.
Bá nhún vai:
- Äoán cái khỉ mốc! Mà y đâu có hát được!
- Äược! - Tôi quả quyết - Tao hát hoà i!
Bá tỠvẻ nghi ng:
- Xạo đi mà y! Mà y hát hoà i sao tao không nghe?
Tôi hừ giá»ng:
- Là m sao mà y nghe được! Tao thÆ°á»ng hát... má»™t mình!
Bá nhướng mắt:
- Váºy bây giá» mà y hát thá» tao nghe coi!
TrÆ°á»›c Ä‘á» nghị của Bá, tá»± dÆ°ng tôi đâm lúng túng. Tôi lắc đầu nguầy nguáºy:
- Thôi, kỳ lắm!
- Hừm, thằng nà y lạ! Hát trÆ°á»›c mặt tao, mà y còn mắc cỡ, là m sao mà y hát được trÆ°á»›c bao nhiêu ngÆ°á»i được? Váºy mà cÅ©ng đòi là m ca sÄ©!
Sợ Bá nổi sùng gạt ngang, vả lại nháºn thấy nó nói cÅ©ng có lý, tôi Ä‘Ã nh chép miệng:
- Äược rồi, tao sẽ hát.
Vừa nói, tôi vừa loay hoay nghÄ© xem nên hát bà i gì. Thá»±c ra tôi chỉ biết vá»n vẹn dăm ba bà i nhạc. Má»—i bà i tôi lại thuá»™c lõm bõm và i Ä‘oạn, chẳng bà i nà o thuá»™c trá»n. TrÆ°á»›c nay, những khi ngồi câu cá hoặc Ä‘i dạo má»™t mình, tôi thÆ°á»ng thuáºn miệng lẩm nhẩm và i câu cho đỡ buồn.
Vốn liếng âm nhạc của tôi chỉ có thế, nay Bá bắt tôi phải "trình diá»…n" trÆ°á»›c mặt nó để nó "kiểm tra", là m sao tôi không chá»™t dạ được. Äắn Ä‘o má»™t lát, tôi lấy hết can đảm hắng giá»ng và rụt rè cất tiếng hát. Tôi hát bà i "Hạ trắng" của Trịnh Công SÆ¡n.
Tôi nghe tiếng mình vút lên, đầm ấm lạ thÆ°á»ng: "Gá»i nắng trên vai em gầy, Ä‘Æ°á»ng xa áo bay, nắng qua mắt buồn, lòng hoa bÆ°á»›m say...". Bản nhạc bảo là hoa bÆ°á»›m say nhÆ°ng tôi lại thấy chÃnh tôi say. Tôi ngất ngây theo Ä‘iệu nhạc. Tôi ngất ngây nghÄ© đến Gia Khanh, nghÄ© đến ngà y tôi thế chá»— thằng Hòa để hát cặp vá»›i nó. Cà ng mÆ¡ tưởng đến giây phút huy hoà ng đó, giá»ng tôi cà ng uốn éo. Lá»i ca tôi lên thác xuống ghá»nh. Tôi có cảm giác tôi hát hay nhất... thế giá»›i. Lúc Ä‘ang "biểu diá»…n", thấy Bá trố mắt dòm, tôi tưởng nó ngạc nhiên và thán phục trÆ°á»›c giá»ng ca và ng của tôi. Tôi tưởng nó sắp xin ảnh tôi để là m ká»· niệm. Thế là tôi lại ngoác mồm, tăng "ga" rống hết cỡ.
Trước nhiệt tình quá đáng của tôi, Bá có vẻ hết chịu đựng nổi. Nó vội vã bịt hai tai lại, năn nỉ:
- Thôi, thôi, đủ rồi! Hát váºy đủ rồi!
Tôi liá»n tốp và đưa tay lau mồ hôi trán, ngÆ¡ ngác há»i:
- Äủ rồi là sao?
Bá thở hắt ra:
- Äủ rồi có nghÄ©a là tao đã biết mà y hát hay nhÆ° thế nà o rồi!
Bá khen là m tôi sÆ°á»›ng phổng mÅ©i. Tôi thấy lòng tôi triệu đóa hoa hồng. Tôi thấy tôi bay tuốt lên chÃn tầng mây.
Ngồi trên mây, tôi cúi đầu xuống, thấp thá»m há»i:
- Hay hơn thằng Hòa không?
Bá đúng là má»™t thằng bạn tốt. Nó gáºt đầu ngay:
- Hay hÆ¡n nhiá»u!
- Tháºt không?
- Tháºt! Tao xạo mà y là m gì! Giá»ng thằng Hòa chỉ phục vụ cho ngÆ°á»i lá»›n, còn giá»ng mà y phục vụ được cho cả thiếu nhi.
Tôi không rõ lắm ý nghÄ©a trong lá»i tán dÆ°Æ¡ng của Bá. NhÆ°ng tôi vẫn khoái. Há»… có ngÆ°á»i khen là tôi khoái. Tôi nhìn nó bằng ánh mắt trìu mến:
- Giá»ng ca của tao "ghê gá»›m" nhÆ° váºy sao?
- Chứ gì nữa! Giá»ng thằng Hòa thì ăn thua gì! Giá»ng mà y tụi con nÃt má»›i... sợ! Äang khóc, nghe mà y hát, mấy đứa nhá» nÃn liá»n. Có đứa còn tè cả ra quần. Chúng tưởng cá»p rống!
Hóa ra thằng Bá là cái đứa ác nhÆ¡n ác đức. Tôi má»›i khen thầm nó đây, nó đã chÆ¡i tôi má»™t vố Ä‘au Ä‘iếng. Nó xô tôi má»™t phát là m tôi té lá»™n cổ từ trên mây xuống mặt đất, thiếu Ä‘iá»u muốn há»™c máu mÅ©i. Tôi là con cò ở trong câu ca dao. Tôi Ä‘áºu phải cà nh má»m, lá»™n cổ xuống ao. Cà nh má»m ở đây tức là cái lưỡi không xÆ°Æ¡ng của thằng Bá. Nó lắt léo trăm Ä‘Æ°á»ng.
Tôi bò lóp ngóp dưới ao, ngẩng đầu lên trách:
- Bá»™ hết ngÆ°á»i "chÆ¡i" rồi sao mà mà y nỡ "chÆ¡i" đến tao!
Bá nghiêm nghị:
- Không phải là tao "chÆ¡i" mà y! Tao là m váºy là để cho mà y bá» cái ý tưởng viển vông đó Ä‘i! Tao không muốn mà y là m trò cÆ°á»i cho thiên hạ!
Tôi tự ái:
- Mà y nói quá! Tao hát cũng đâu đến nỗi nà o!
- Nếu không tin lá»i tao thì hôm nà o mà y thu thá» giá»ng hát của mà y và o chiếc cassette của thằng Nghị rồi mở ra nghe. Tao đánh cuá»™c vá»›i mà y là mà y không đủ can đảm ngồi "thưởng thức" giá»ng ca của mà y quá ba mÆ°Æ¡i giây.
Giá»ng Ä‘iệu chắc nịch của Bá khiến niá»m tin của tôi bị lung lay dữ dá»™i. Nếu quả tháºt tôi còn không dám nghe tôi hát thì ma nà o mà thèm nghe. Hẳn là Bá nói đúng. Tôi hát dở nhất lá»›p. Suýt chút nữa tôi đã bá»™p chá»™p xin và o ban văn nghệ và bị tụi thằng Châu cÆ°á»i cho thúi đầu. NhÆ°ng còn Gia Khanh? Chẳng lẽ tôi nhục nhã rút lui, bá» mặc Gia Khanh cho thằng Hòa Ä‘á»™c quyá»n "quản lý"? Tháºt là tấn thoái lưỡng nan!
Chợt mắt tôi sáng lên. Tôi nói với Bá:
- Tao sẽ luyện giá»ng.
Bá tròn xoe mắt:
- Luyện giá»ng?
- Ừ. Muốn hát hay phải luyện giá»ng.
- NhÆ°ng mà y luyện giá»ng bằng cách nà o?
- Ra biển. Hà ng ngà y ra trÆ°á»›c biển đứng hú. Có ngÆ°á»i bảo váºy. Äến chừng nà o tiếng hú át được tiếng sóng là mình thà nh tà i.
- Nhưng biển xứ mình xa lắc xa lơ, là m sao mà y mò ra đó nổi!
- Ừ hén.
Tôi thở dà i thất vá»ng. NhÆ°ng tôi sá»±c nhá»› ra:
- Tao sẽ luyện giá»ng cách khác.
- Cách nà o nữa?
Tôi hà há»ng khoe:
- Còn một cách. Tao sẽ thò đầu vô lu nuớc.
- Chi váºy?
- Hú.
Bá giáºt mình:
- Lại hú?
- Ừ, muốn hát hay thì phải... hú hay. NgÆ°á»i ta bảo váºy. Không hú được ngoà i biển thì hú trong lu.
Bá lừ mắt nhìn tôi:
- NhÆ°ng mà y thì không luyện giá»ng kiểu đó được.
Tôi ngạc nhiên:
- Sao váºy?
- Lu sẽ bể.
Tôi cÆ°á»i:
- Tao có trèo hẳn vô lu đâu mà lu bể. Tao đứng bên ngoà i, chỉ có cái đầu là thò vô thôi.
- Thì váºy! Tao có nói là mà y trèo hẳn vô lu đâu. Chỉ cần mà y thò đầu vô hú, cái lu bể tan liá»n.
- Sao bể được?
- Sao không được! Giá»ng mà y "êm" nhÆ°... lá»±u đạn nổ, lu nà o chịu nổi!
Nói xong, Bá cÆ°á»i toe toét. Nó hà o hứng khoe đủ ba mÆ°Æ¡i hai cái răng... Ä‘Æ°á»i Æ°Æ¡i. Trong khi đó, tôi ngồi chết trân, không thốt được má»™t lá»i.
CÆ°á»i đã, ngoảnh lại thấy mặt tôi ỉu xìu nhÆ° bánh Ä‘a nhúng nÆ°á»›c, Bá có vẻ Ä‘á»™ng lòng. Nó dịu dà ng khuyên:
- Thôi đừng buồn nữa! Hát hay không bằng hay hát... một mình!
Cái thằng! Nó an ủi mà cứ y nhÆ° nó chá»c quê tôi! NhÆ°ng tôi phá»›t lá». Äang rầu rÄ©, tôi chẳng buồn chá»i nhau vá»›i nó. Tôi chỉ nói, giá»ng ngáºm ngùi:
- Tao có buồn gì đâu!
Bá khăng khăng:
- Có! Dòm mặt mà y tao biết mà y đang... đứt từng khúc ruột!
Sợ Bá khám phá ra tâm sá»± u uẩn của mình, tôi vá»™i nhoẻn miệng cÆ°á»i:
- Äứt đâu mà đứt! Tao cÆ°á»i nè!
Bá quan sát tôi một hồi rồi gục gặc đầu:
- Váºy là tốt! NhÆ°ng mà nè... - Bá bá»—ng há»i, mắt vẫn nhìn tôi đăm đăm - Mà y thú tháºt Ä‘i, tại sao tá»± dÆ°ng mà y lại khoái và o ban văn nghệ?
Câu chất vấn thình lình của Bá khiến tôi giáºt nẩy ngÆ°á»i. Sau khi tằng hắng hai, ba cái để "hoãn binh" nghÄ© kế, tôi giả bá»™ ngây thÆ¡, đáp:
- Tao hả? Tao thÃch và o ban văn nghệ bởi vì tao muốn... đóng góp má»™t cái gì đó cho lá»›p...
Tôi chÆ°a nói dứt câu, Bá đã ngã lăn ra giÆ°á»ng, cÆ°á»i sằng sặc:
- Ha ha! Äóng góp cho lá»›p! Mà y tưởng tao là con nÃt hả Khoa?
Tôi đỠmặt:
- Tao nói tháºt mà !
Bá chá»i tay ngồi dáºy và nhếch mép nhìn tôi:
- Tháºt cái khỉ mốc! Mà y nói kiểu đó có ma má»›i tin mà y! - Rồi Bá nghiêm giá»ng nói - Chá»— anh em, mà y cứ nói tháºt Ä‘i! Tao chứ có phải tụi thằng Nghị đâu mà mà y giấu! Sao? Tại sao mà y khoái và o ban văn nghệ?
Bá là m tôi phân vân quá chừng. Thoạt đầu tôi chỉ định há»i ý kiến nó vá» chuyện tôi có nên trở thà nh... ca sÄ© hay không. Tôi giấu nhẹm chuyện tôi "thÆ°Æ¡ng" Gia Khanh. Tôi sợ nó cÆ°á»i và o mÅ©i tôi. NhÆ°ng đến nÆ°á»›c nà y, tôi chẳng buồn giữ bà máºt nữa. Tôi đã không trở thà nh ca sÄ©, coi nhÆ° hết Ä‘Æ°á»ng tiếp cáºn... sao chổi Halley. Nếu không liá»u mạng bà y tá» ná»—i niá»m cùng Bá, cứ giữ mãi ná»—i nhá»› thÆ°Æ¡ng trong bụng, sẽ có ngà y tôi bị ung thÆ° bao tá». Bá là đứa ma mãnh, thổ lá»™ tâm sá»± vá»›i nó, biết đâu nó chẳng chỉ được và i "chiêu" đối phó vá»›i Ä‘á»i.
NghÄ© lợi nghÄ© hại má»™t hồi, tôi Ä‘Ã nh ngần ngừ thú tháºt:
- Tao muốn và o ban văn nghệ bởi vì... bởi vì...
Thấy tôi ấp a ấp úng lâu lắc, Bá sốt ruột:
- Bởi vì sao? Là m gì mà y cà lăm hoà i váºy?
Tôi nuốt nÆ°á»›c bá»t:
- Bởi vì... tao muốn được như thằng Hòa.
Bá xá» ngá»t:
- Tức là mà y muốn có một... đôi mắt lé?
- Không phải chuyện mắt mũi! - Tôi liếm môi và nói một cách khó khăn - Tao muốn được hát... song ca!
Câu trả lá»i của tôi khiến Bá ngẩn ngÆ¡. Nó giÆ°Æ¡ng mắt ếch:
- Hát song ca? Chi váºy?
Rồi nhÆ° sá»±c hiểu, Bá vá»— đùi đánh "Ä‘á»™p" má»™t phát và không đợi tôi trả lá»i, nó sá»ng sốt kêu lên:
- Hay là mà y cũng mê em Gia Khanh?
Tôi không dám nhìn Bá. Tôi ngó lÆ¡ chá»— khác và bẽn lẽn gáºt đầu.
Bá nhÆ° không tin và o mắt mình. Nó giÆ¡ hai tay lên trá»i, tru tréo:
- Trá»i Æ¡i là trá»i! Tam Tạng mê gái! Loạn rồi!
Tôi đưa tay lên miệng "suỵt" khẽ:
- NhỠnhỠchút mà y! Coi chừng tụi thằng Nghị nghe thấy, chết tao!
Bá khịt mũi:
- Mà y khá»i lo! Tụi nó Ä‘i chÆ¡i billard hết rồi! NhÆ°ng mà nè, mà y mết em Gia Khanh tháºt hả?
- Thì tháºt! - Tôi ngượng ngùng đáp.
Bá tròn xoe mắt:
- Sao lạ váºy? TrÆ°á»›c nay mà y ghét tụi con gái lắm mà ?
- Ừ. Nhưng đó là hồi trước. Bây giỠkhông hiểu sao tao lại... hết ghét.
- Mà chuyển qua thÆ°Æ¡ng? - Giá»ng Bá tinh quái.
- Ừ.
Tôi đáp và cảm thấy mặt mình đỠlên.
Bá tặc lưỡi:
- Ngộ quá hén! Không hiểu em Gia Khanh có bùa ngải gì mà tụi mà y đứa nà o cũng đổ xô và o thương nó!
Rồi nó gáºt gù, tá»± giải thÃch:
- NhÆ°ng Ä‘iá»u đó cÅ©ng dá»… hiểu thôi! Xét vá» nhan sắc lẫn tÃnh tình, Gia Khanh xứng đáng là hoa khôi của lá»›p. Äệ tá» nhà pháºt nhÆ° mà y mà còn mê nó, huống gì những đứa khác!
Tôi nhìn Bá, há»i dò:
- Còn mà y?
- Tao sao?
- Mà y có mê Gia Khanh không?
Bá nhún vai:
- Tao là trÆ°á»ng hợp đặc biệt! Tao không có máu mê gái nhÆ° tụi mà y! Tao chỉ khoái là m... giáo sÆ°!
- Muốn là m giáo sÆ° thì phải có... há»c trò! - Tôi gà i bẫy - Tao tình nguyện là m há»c trò mà y!
- Chi váºy? - Bá nheo mắt, há»i giá»ng ngá» vá»±c.
Tôi cÆ°á»i toe:
- Äể nh mà y chỉ giáo và i Ä‘Æ°á»ng đặng đối phó vá»›i tụi thằng Ngữ, thằng Hòa chứ chi!
Tá»± dÆ°ng được tôi tôn là m sÆ° phụ, Bá khoái lắm. Nó gáºt đầu, hà o phóng:
- Äược, được! Tưởng chuyện gì chứ chuyện đó thì đâu có khó! Mà y yên chÃ, tao sẽ giúp mà y đánh bạt tụi... Anh văn!
Thấy Bá nổi máu cục bá»™ "Anh văn" - "Pháp văn", tôi mừng rÆ¡n, liá»n giở giá»ng ai oán đế thêm:
- Tao chỉ sợ Gia Khanh nó há»c Anh văn, nó chê tụi Pháp văn mình.
Äúng nhÆ° tôi nghÄ©, nghe **ng đến "tụi Anh văn mình", Bá sừng sá»™ liá»n:
- Sức mấy mà nó dám chê! Tụi con trai Anh văn là cái thá gì! Tụi nó đứa nà o đứa nấy mặt mũi trông phát ớn. Chả bù với tụi Pháp văn mình! Tụi mình đứa nà o cũng đẹp trai!
Nói xong, tá»± nhiên Bá nhe răng cÆ°á»i hì hì và đưa tay lên gãi cổ, vẻ lấp liếm. Chắc nó sá»±c nhá»› đến thằng Quang sún răng và há»a sÄ© Vinh mặt rá»— trong phe Pháp văn "tụi mình".
Äể đỡ lúng túng, Bá vá»™i vã chuyển sang "bÆ°Æ¡i móc" chuyện há»c táºp:
- HÆ¡n nữa, tụi Pháp văn mình đứa nà o há»c cÅ©ng khá, tụi Anh văn thua xa! Tụi nó suốt ngà y cứ rong chÆ¡i, pÃc-nÃc, có lo há»c hà nh gì đâu!
Lần nà y thì Bá nói đúng được phân ná»a. Phe Pháp văn quả tháºt há»c không đến ná»—i tệ. Tháng vừa rồi, tôi đứng hạng ba, còn Bá đứng hạng sáu. NhÆ°ng phe Anh văn cÅ©ng chẳng kém gì, tháºm chà tụi nó còn "siêu" hÆ¡n tụi tôi. Hai vị trà nhất và nhì vừa qua Ä‘á»u thuá»™c quyá»n sở hữu của phe Anh văn. Váºy mà Bá dám bảo tụi Anh văn thua xa. Nó đúng là chúa khoác lác.
Thấy Bá bắt đầu cao hứng ba hoa, tôi bá»—ng đâm lo. Nếu cứ theo cái Ä‘Ã nà y, lát nữa "tham mÆ°u" cho tôi chuyện tình cảm, dám nó chỉ đâu há»ng đó. Tôi liá»n vá»™i vã can gián:
- Thôi, thôi, chuyện há»c táºp để đó tÃnh sau! Bây gi mà y chỉ tao cách chống chá»i vá»›i tụi thằng Hòa, thằng Ngữ Ä‘i! Má»™t chống hai, là m sao tao địch lại?
Bá hừ mũi:
- Mà y ngốc quá! Mà y đang lâm và o tình huống một chống ba chứ không phải là chống hai!
- Chống ba? - Tôi chÆ°ng há»ng.
- Chứ sao!
- Äứa nà o nữa váºy?
- Thằng Nghị.
- Nghị? - Tôi kêu lên kinh ngạc.
Bá thản nhiên:
- Nó chứ ai!
Tiết lá»™ của Bá khiến tôi sững sá». Tôi ấp úng nói:
- Tao có thấy nó... là m gì đâu!
Bá cÆ°á»i khẩy:
- ChÃnh nó không là m gì má»›i nguy hiểm! Thằng Nghị hÆ¡n ngÆ°á»i là ở chá»— đó. Nó không phÆ¡i gan phÆ¡i ruá»™t ra ngoà i nhÆ° tụi mà y. Tụi mà y là lá»a. Nó là than. Lá»a cháy má»™t hồi rồi tắt. Còn than thì cứ ngun ngún cháy hoà i. Chừng nà o nó đốt em Gia Khanh thà nh... tro, nó má»›i thôi cháy!
Chuyện tình yêu mà thằng Bá nó nói nghe nhÆ° chuyện ngÆ°á»i ta hốt cốt há»a thiêu. Tôi rùng mình há»i lại:
- Nó "đốt" Gia Khanh sao tao không biết?
Bá nhếch mép:
- Äần Ä‘á»™n nhÆ° mà y là m sao biết nổi! Phải thông minh nhÆ° tao má»›i thấy được mÆ°u mô của thằng Nghị. Trong tụi mình, chỉ có nó là có xe Honda. Äó là má»™t lợi thế vô song. Nếu mà y tinh ý mà y sẽ thấy trong tất cả các cuá»™c Ä‘i chÆ¡i của tụi Anh văn, bao giá» thằng Nghị cÅ©ng già nh chở em Gia Khanh. Mà ông bà mình thì lại nói "Lá»a gần rÆ¡m lâu ngà y cÅ©ng bén"!
Thoạt đầu, nghe thằng Bá chá»i tôi đần, tôi giáºn tÃm ruá»™t. NhÆ°ng sau khi nghe nó "phân tÃch tình hình" má»™t hồi, tôi quên hết giáºn há»n. Trong lòng tôi chỉ dáºy lên má»—i ná»—i lo thằng Nghị. Nghị tẩm ngẩm tầm ngầm, còn nguy hiểm gấp mấy lần Hòa và Ngữ. Váºy mà trÆ°á»›c nay tôi không Ä‘á» phòng nó. Tôi chỉ lo rình ráºp hai tên thi sÄ© và ca sÄ© phổi bò kia. Ngu Æ¡i là ngu!
Tôi nói, cố tự trấn an:
- Nhưng đâu phải thằng Nghị chở Gia Khanh đi một mình! Còn thằng Ngữ, thằng Hòa đi chung nữa chi!
Bá bĩu môi:
- Thằng Ngữ, thằng Hòa thì là m được quái gì! Tụi nó đạp xe lếch thếch đằng sau, chỉ tổ hÃt bụi!
Bá nói đúng. Xe thô sÆ¡ là m sao chá»i lại xe cÆ¡ giá»›i. Tôi còn tệ hÆ¡n Hòa và Ngữ. Tôi không có nổi má»™t chiếc xe đạp. Má»—i lần Ä‘i đâu xa, tôi toà n nhá» Bá đèo Ä‘i. Còn từ nhà đến trÆ°á»ng, tôi lẽo đẽo cuốc bá»™. Nếu thằng Nghị nổi hứng chở Gia Khanh lượn qua trÆ°á»›c mặt tôi, tôi sẽ hÃt bụi mệt nghỉ. Phổi tôi sẽ dÆ¡ bẩn, vi trùng lúc nhúc. Tôi sẽ ho ra máu. Rồi đến má»™t ngà y đẹp trá»i nà o đó, tôi sẽ... lăn đùng ra chết. NgÆ°á»i ta sẽ đốt thi hà i của tôi ra tro hệt nhÆ° thằng Nghị lén lút đốt trái tim của Gia Khanh ra tro váºy. Còn Gia Khanh, nó sẽ không bao giá» biết tôi chết chÃnh là vì nó. Vì nó khoái ngồi trên xe thằng Nghị mà không chịu leo xuống đất Ä‘i bá»™ cùng tôi cho... má»i cẳng chÆ¡i.
Những hình ảnh u ám đó cứ lởn vởn trong đầu tôi khiến tôi xụi lơ. Tôi thở dà i nói với Bá:
- Váºy bây giá» tao phải là m gì?
Bá cắn môi, trầm ngâm:
- Äể tao nghÄ© đã!
- Nghĩ lẹ lẹ đi!
Mặc cho tôi nóng nảy thúc giục, Bá cháºm rãi lắc đầu:
- Tao không nghÄ© ngay được đâu! Äây là chuyện nghiêm túc, đòi há»i phải có thá»i gian nghiá»n ngẫm! Tao hẹn mà y ba ngà y.
Bá đã nói váºy, tôi không dám giục nó nữa. Giục nó, nó sẽ cho tôi là không "nghiêm túc", nó sẽ chẳng thèm là m sÆ° phụ tôi nữa. Mà tôi, trong thá»i Ä‘iểm nà y tôi cần có sÆ° phụ biết bao! Tôi Ä‘ang tầm sÆ° há»c đạo. DÄ© nhiên, không phải là đạo pháºt của má»™t thá»i ghét cay nhan sắc, mặc dù đạo hiệu của tôi bây giá» vẫn được bắt đầu bằng chữ "ThÃch". Äệ tá» là ThÃch... Gia Khanh!
|
|
|
| |